Την Κυριακή της Τυρινής
Η αναβίωση του εθίμου της Κούπας
στην Καλή Βρύση Δράμας
Την Κυριακή της Τυρινής στην Καλή Βρύση, ένα πατροπαράδοτο έθιμο αναβιώνει ως τις μέρες μας και είναι το «Άναμμα της Κούπας» ή το άναμμα κλαδιών από δέντρα. Έτσι και φέτος, θα αναβιώσει το έθιμο, την Κυριακή 1 Μαρτίου, στις 8 το βράδυ, στην Καλή βρύση.
Τη διαδικασία αυτή, αναλαμβάνουν νέοι του χωριού, οι οποίοι μια εβδομάδα πριν την Κυριακή της Αποκριάς έως την Κυριακή της Τυρινής, συγκεντρώνουν τα κλαδιά μεταφέροντάς τα από το βουνό και τα τοποθετούν στην κεντρική πλατειά του χωριού.
Εκεί στήνεται η Κούπα, το ένα κλαδί πάνω στο άλλο με πολύ τέχνη για να μην πέσει, όσο πιο ψηλή γίνεται, τόσο πιο μεγάλη επιτυχία έχει.
Έτσι, εφόσον ολοκληρωθεί η διαδικασία αυτή στη συνέχεια όλοι αναμένουν το σούρουπο και τότε ξεκινάει η μεγάλη προσέλευση των κατοίκων γύρω από την Κούπα, και με χορό και τραγούδια δίνουν μια εορταστική και πανηγυρική ατμόσφαιρα.
Βέβαια το κέφι ανεβαίνει με την κατανάλωση το γνωστού προϊόντος για το χωριό, τσίπουρου και κρασιού, που συνοδεύετε με τοπικά εδέσματα των νοικοκυρών του χωριού.
Τον συντονισμό και την διοργάνωση του εθίμου, έχει ο Πολιτιστικός Σύλλογος Καλής Βρύσης.
Αφού πέσει η νύχτα και το κέφι έχει ανέβει, δίνεται το σύνθημα και όλοι οι πρωτεργάτες κρατώντας δάδες φωτιάς κάνουν τρεις φορές τον γύρο της Κούπας τραγουδώντας το γνωστό τραγούδι «Μακεδονία ξακουστή του Αλεξάνδρου η χώρα», έπειτα ο καθένας από τη δική του πλευρά ανάβει την Κούπα. Η ατμόσφαιρα, αμέσως ζεσταίνεται και η νύχτα γίνετε μέρα.
Έπειτα, στήνεται μεγάλος κυκλικός χορός γύρο από τη φωτιά κάτω από τους ήχους της παραδοσιακής γκάιντας και του νταχαρέ.
Παλαιότερα, δεν βλέπαμε μόνο μια Κούπα όπως σήμερα αλλά κάθε γειτονιά – μαχαλάς είχε τη δική του Κούπα. Ο συναγωνισμός ήταν μεγάλος και τα σχόλια έδιναν και έπαιρναν.
Επίσης, όταν η κάθε γειτονιά συγκέντρωνε τα κλαδιά τα αποθήκευε σε ασφαλές μέρος, ώστε να μην μπορούν να κλαπούν από παιδιά άλλης γειτονιάς.
Μάλιστα, τοποθετούνταν και σκοπός με βάρδια ώστε η ασφάλεια να είναι σίγουρη. Πρόκειται, για ένα πολύ παλιό έθιμο, το οποίο συνεχίζεται έως σήμερα, κρατώντας τον συμβολικό του χαρακτήρα.
Η φωτιά, πάντα είχε το νόημα της κάθαρσης της φύσης από τα κακά πνεύματα και βέβαια την κάθαρση των ανθρώπων από τα διάφορα παραπτώματα έτσι ώστε η αρχή της Σαρακοστής ανάβοντας και πηδώντας από τη φωτιά, να τους βρει με καθαρή την ψυχή και το πνεύμα ώστε να είναι έτοιμοι να υποδεχθούν το Άγιο Πάσχα.
Το άναμμα της Κούπας, είχε και μια άλλη εκδοχή παλαιότερα, ότι καίγανε τους ψύλλους τα μικροσκοπικά δηλαδή ζωύφια που σκαρφάλωναν στα κλινοσκεπάσματα.
Οι κάτοικοι της Καλής Βρύσης, νιώθουν πολύ περήφανοι που έχουν πλούσια παράδοση και παράλληλα νιώθουν μεγάλη υποχρέωση να διατηρούν και να αναβιώνουν τα ήθη και έθιμά τους.
