Home > Πρώτο Θέμα > Ο πολιτισμός μας χάνεται η ιστορία μας σβήνει και οι εκπρόσωποι της Δράμας επαναπαύονται

Ο πολιτισμός μας χάνεται η ιστορία μας σβήνει και οι εκπρόσωποι της Δράμας επαναπαύονται

Ο πολιτισμός μας χάνεται η ιστορία μας σβήνει

και οι εκπρόσωποι της Δράμας επαναπαύονται

 

Του Ιωάννη Σταυρίδη

«ΑΡΧΟΝΤΙΚΟ» ή  όπως το γνωρίσαμε εμείς οι πιτσιρικάδες τότε, ως Τ.Α.Κ. ( Ταμείο Ασφάλισης Καπνεργατών), και βέβαια, ως μαθητές «Ο ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ» μιας και λειτούργησε ως ιδιωτικό γυμνάσιο με την παραπάνω ονομασία, υπό την διεύθυνση του Χρηστίδη.

Η λέξη και μόνο «ΑΡΧΟΝΤΙΚΟ», οδηγεί τη σκέψη μας σε ένα οίκημα που πραγματικά πληρούσε τους όρους μιας αρχοντικής κατασκευής. Και έτσι ήταν για όσους παλιούς συμπολίτες μας το έχουν ακόμη στο νου τους.      Ήταν πραγματικά ένα στολίδι για τη Δράμα που σήμερα δύσκολα  συναντά κανείς παρόμοιο, όσο κι αν ψάξει στη χώρα μας.

Το κτίριο αυτό που πλέον έχει εγκαταλειφθεί στον πανδαμάτορα χρόνο και αυτοκαταστρέφεται βρίσκεται επί της οδού Περδίκα και Παπαϊωακείμ και είναι ιδιοκτησία του ΙΚΑ.

DSC00242

Το 1988 κηρύσσεται «Διατηρητέο μνημείο» (ΦΕΚ 164/ Δ΄/1.3.88) και στη συνέχεια ως «Διατηρητέο μνημείο ως έργο τέχνης με τον περιβάλλοντα χώρο του» ΦΕΚ 811/Β΄/7.11.88). Μάλιστα ορίζεται ως φορέας προστασίας το υπουργείο Μακεδονίας – Θράκης ( Διεύθυνση Πολιτισμού) και η 4η Εφορεία Νεωτέρων Μνημείων Θεσσαλονίκης.

Από το βιβλίο «Διατηρητέα κτίσματα της Δράμας» του 2001 που εκδόθηκε από την ΝΕΠΟΤΑ, μετά από έρευνα των ομάδων μαθητών Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης του 3ου και 2ου Γυμνασίων Δράμας αποσπάμε το ιστορικό του κτιρίου.

Pythagoras biblio

« Το «αρχοντικό» χτίστηκε για κατοικία, το 1930 περίπου, σε οικόπεδο αγορασμένο το 1928 από τον πολιτικό μηχανικό Δούκα για τον Ζήση Παμπούκα από το Δοξάτο, διευθυντή της Αμερικανικής   εταιρείας καπνού Standard. Πίσω από το κτίσμα ήταν επί τουρκοκρατίας το κέντρο διοίκησης των απάχηδων ( ιππικό οθωμανικού στρατού). Το 1931 η εταιρεία Standard χρεοκόπησε.  Ο Ζήσης Παμπούκας ασχολήθηκε μόνος του με την εμπορία καπνού και οι οικονομικές του ανάγκες τον υποχρέωσαν να πωλήσει το κτίσμα. Το αγόρασε τότε το Τ.Α.Κ. και στεγάστηκαν σ΄ αυτό τα γραφεία του ταμείου και μικρή μονάδα πρώτων βοηθειών. Μετά τη συγχώνευση του ΤΑΚ με το ΙΚΑ το ακίνητο προσαρτήθηκε στην περιουσία του ΙΚΑ και από τότε ενοικιάζεται ( σ. του «ΠΤ». Το βιβλίο εκδόθηκε το 2001 και εκείνη την εποχή πράγματι ενοικιάζονταν).

Αρχικά το κτίσμα στέγασε το ιδιωτικό γυμνάσιο « Ο ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ» και στη συνέχεια το τμήμα τροχαίας Δράμας. Από το 1972 έως το 1979 ενοικιάστηκε από τον Εθνικό Οργανισμό Προνοίας και λειτούργησε ως Κέντρο Νεότητας. Από το 1980 έως το 1982 ενοικιάστηκε από το υπουργείο Παιδείας για να στεγάσει το 13ο Δημοτικό σχολείο Δράμας. Από το 1982 έως το 1986 ενοικιάστηκε από τον κ. Νικόλαο Χριστοδούλου, συντηρήθηκε και λειτούργησε ως ταβέρνα με την ονομασία  «Το Αρχοντικό». Από το 1996 ενοικιάστηκε από τον Δήμο Δράμας και λειτούργησε ως Παιδικός Σταθμός. Από το 1997 ενοικιάζεται από την Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση και στεγάζεται το 6ο Νηπιαγωγείο Δράμας».

Αυτή είναι εν συντομία η ιστορία του κτιρίου, το οποίο δυστυχώς έχει ανακαταληφθεί στη τύχη του.

Σήμερα, ο περαστικός  Δραμηνός, αλλά και ο ξένος επισκέπτης που ενδιαφέρεται για τα παλιά χτίσματα,  περνώντας μπροστά από το κτίριο ….. θαυμάζει μόνο μια πρόχειρη πινακίδα που γράφει « ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ του ΙΚΑ»   και δίπλα άλλη μια μισοξηλωμένη πινακίδα που γράφει « 6Ο ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΔΡΑΜΑΣ».  Απ΄ εκεί και πέρα το πανέμορφο κτίσμα έχει πνιγεί από τα δένδρα που αναπτύσσονται ανεξέλεγκτα δημιουργώντας ένα μικρό δάσος. Όσο για τα παράθυρα τους τοίχους τα μπαλκόνια και η σκεπή έχουν διαβρωθεί και έχουν αφεθεί στη τύχη τους δηλαδή στην αυτοκαταστροφή τους, όπως ακριβώς συμβαίνει και με άλλες παλιές ιδιοκτησίες.

Κανείς δεν ενδιαφέρεται για μια υποτυπώδη συντήρηση, πολύ δε περισσότερο το υπουργείο Μακεδονίας, ως αρμόδιο για την προστασία του. Φυσικά εδώ φέρνουν ευθύνες και οι τοπικοί μας εκπρόσωποι που είναι άγνωστο αν ποτέ ενημέρωσαν το υπουργείο για τα κακά χάλια του κτιρίου.

DSC00240

Ο πολιτισμός μας χάνεται, η ιστορία μας σβήνει και κάποιοι που το ….. παίζουν «άρχοντες» αυτού του τόπου, επαναπαύονται στις καρέκλες τους απολαμβάνοντες τους παχυλούς μισθούς τους και καμαρώνοντας για τους ψευδοτίτλους τους.