Στο Μοναστηράκι Δράμας
Την Δευτέρα η επιμνημόσυνη
δέηση στο Μνημείο εξ ατυχημάτων
αποθανόντων λατόμων
Επιμνημόσυνη δέηση πρόκειται να πραγματοποιηθεί στο Μνημείο εξ ατυχημάτων αποθανόντων λατόμων, την Δευτέρα 10 Φεβρουαρίου, στις 11 το πρωί, στο Μοναστηράκι Δράμας.
Η επιμνημόσυνη δέηση, θα πραγματοποιηθεί παρουσία των τοπικών αρχών, ενώ μπορούν να παρευρεθούν όσοι επιθυμούν.
Ακολουθεί η ομιλία του κ. Δημητρίου Βασλή, στο Μνημείο που αφιέρωσε το 1978.
«Ένα ξαφνικό τηλεφώνημα είναι αρκετό για να κάνει το αίμα μας να παγώσει.
Όσο κι αν προσπαθείς να διατηρήσεις την ψυχραιμία σου σε πνίγουν τα αναφιλητά, στην σκέψη σου έρχεται ο άδικος χαμός των παλικαριών
που δεν έφταιξαν σε τίποτα. Απλώς πήγαν για το καθημερινό μεροκάματο και δεν γύρισαν στα σπίτια τους.
Συνειδητοποιείς πως η μοίρα έδειξε για 12η φορά το σκληρό της πρόσωπο, στις ψυχές μας που τις σκόρπισε σε χίλια κομμάτια.
Χάνεται η γη κάτω από τα πόδια μας όταν τα μαύρα μαντάτα φτάσουν στο «Μαρμαροχώρι» Μοναστηράκι.
Ένα αναπάντητο «γιατί πάλι;» βασανίζει τις ψυχές μας και η μικρή κοινωνία του χωριού αναστατώνεται, όταν το κακό μαντάτο έρχεται από το Νταμάρι, το μαθαίνουν γρήγορα μικροί και μεγάλοι, μα πιο γρήγορα οι οικογένειες των άτυχων θυμάτων.
Η μικρή κοινωνία του χωριού ξενυχτάει, το πρωί δεν είναι όπως πρώτα, γιατί ναυάγησαν τα όνειρα των παλικαριών, πενθεί όλο το χωριό μαζί με τις οικογένειες των Λατόμων.
Μουντό το Τίγκρατ-Σπουργίτης και ο κάμπος, τα πουλιά δεν κελαϊδούν όπως πρώτα, πετούν ψηλά στον Προφήτη Ηλία, ο ήλιος ανατέλλει από το Κορύλοβο κι αυτός μουντός και όταν ανεβαίνει ψηλά αρχίζει το λιοπύρι να μας καίει τις ψυχές.
Δακρύζουν τα βράχια της Παναγιάς και μας δίνει το κουράγιο και την δύναμη να συνεχίσουμε. Η καμπάνα των προγόνων μου χτυπάει παρατεταμένα και θλιμμένα και μου φέρνει στην θύμισή μου το παρελθόν. Κατηφορίζουμε όλοι προς τους κήπους των Αγγέλων εκεί τα τελευταία δάκρυα στεγνώνουν προσωρινά και ο αποχωρισμός παίρνει τέλος.
Ο καθένας μας επιστρέφει στο μετερίζι του κουβαλώντας τις αναμνήσεις.
Για τις οικογένειες των θυμάτων αρχίζει ο γολγοθάς, ο πόνος, η θλίψη, τα δάκρυα του αποχωρισμού. Έρχονται να προστεθούν και οι συνέπειες:
Η ορφάνια, η ανέχεια, η φτώχεια, μα πιο πολύ η έλλειψη τους για πάντα.
Η μόνη παρηγοριά τους είναι που με το αίμα τους ζωγράφισαν
τα λευκό-γκριζό-πράσινα μάρμαρα τα οποία κοσμούν σήμερα επίκαιρα σημεία της ανθρωπότητας, που απλόχερα με τα ροζιάρικα χέρια τους
τα εξόρυξαν οι αδικοχαμένοι και τα διέθεσαν προς σμίλευση χάριν του πολιτισμού μας και της εθνικής μας οικονομίας. Επίσης οι πιο τυχεροί λατόμοι έχυσαν πολύ αίμα και έμειναν τραυματίες και ανάπηροι.
Προσκλητήριο των εξ ατυχημάτων λατόμων:
- Γλάβας Νικόλαος του Σταύρου
- Ζεφαλής Κωνσταντίνος του Δημητρίου
- Γλάβας Βαρσάμης του Αθανασίου
- Κιάκος Ηρακλής του Κωνσταντίνου
- Παπουτσής Αθανάσιος του Νικολάου
- Κιάκος Άγγελος του Ιωάννη
- Βάντσης Χρήστος του Γεωργίου
- Καλαϊτσίδης Νικόλαος του Θεοδώρου
- Τουλούμης Γεώργιος του Ανέστη
- Γλάβας Ιωάννης του Ηλία
- Κέρας Νικόλαος του Αθανασίου
- Ασημάκης Δημήτριος του Γεωργίου
Ευχές μας όλων να είναι οι τελευταίοι που έφυγαν δίχως να φταίξαν σε τίποτα και σε κανέναν. Φτάνουν πια οι ζοφερές μέρες.
Καλό Παράδεισο να έχουν. Αθάνατοι!!!
Ζήτω το Μαρμαροχώρι – Μοναστηράκι».
