Ανεξίτηλη προφητεία
Η Παντοδυναμία του Χρήματος
«Ουδέν γάρ ανθρώποισιν οίον άργυρος κακόν νόμισμ’ έβλαστε (Σοφοκλέους Αντιγόνη, στίχ. 295-296)»
Του Κ. Γ. Κ. Χατζόπουλου, Τ. Λυκειάρχη
Πόσο προφητικός στάθηκε ο λόγος του μεγάλου τραγικού της κλασικής αρχαιότητος Σοφοκλή ειπωμένος με το στόμα του αρχαίου βασιλιά των Θηβών Κρέοντα. Πέρασαν αιώνες από τότε και η παντοδυναμία του χρήματος όχι μόνο δεν έχει απισχνανθεί, αλλά εξακολουθεί να κυριαρχεί πανίσχυρη ανάμεσα στους ανθρώπους.
Είναι αυτό που λειτουργεί αμφίσημα. Ως αναγκαίο όργανο της προόδου και του πολιτισμού, ως μέσο επιβίωσης του ανθρώπου, ως στοιχείο αισθητής μείωσης της απόστασης του χώρου, ως σμίκρυνση του χρόνου, ως βελτίωση της επιβίωσης της ανθρώπινης ζωής, αλλά και ως συμφορά του ανθρώπου, αφού θολώνει τον ανθρώπινο νου, τον οδηγεί στην αδικία, διογκώνει το πάθος της πλεονεξίας, του προκαλεί ηδονή με την επίτευξη ανέντιμων κερδών, εκπατρίζει λαούς, κατόχους πολύφερνης γης, εξοπλίζει το χέρι αφρόνων, ώστε να προβούν στην αφαίρεση της ζωής των συνανθρώπων τους.
Μάταια αγωνίσθηκαν οι αρχαίοι Λάκωνες να περιορίσουν την τεράστια ισχύ του αποτυπώνοντάς το σε μεγάλο μέγεθος με τεράστιο βάρος και ευτελές μέταλλο (σίδηρος).
Όσο και αν ο άνθρωπος αγωνίσθηκε να αποδυναμώσει την ολέθρια δράση του, αυτό στάθηκε κυρίαρχο. Εδώ και αιώνες ο λόγος του Θεανθρώπου εξακολουθεί να ισχύει αναμφίλεκτα, όπως τον έχει αποτυπώσει ο Ευαγγελιστής Ματθαίος (κεφ. στ΄, 21): «Όπου γαρ εστιν ο θησαυρός υμών, εκεί έσται και η καρδία υμών».
Ικανό στα χέρια αφρόνων μπορεί να επιτελέσει συμφορά αναπόφευκτη. Ευτελής η αμοιβή του φιλαργύρου γεννήματος των εχιδνών, του μαθητού του Θεανθρώπου, του Ιούδα, ο οποίος αντί για τα ασήμαντα τριάκοντα αργύρια υπέπεσε στον πειρασμό να οδηγήσει στο μαρτύριο τον Διδάσκαλό του, να τον οδηγήσει κρεμάμενο επί ξύλου, προδίδοντας την αγάπη, που του προσέφερε Εκείνος.
Είναι πλήρης η ανθρώπινη ιστορία από περιπτώσεις κατά τις οποίες ελάχιστος άργυρος οδηγεί σε συμφορά συνανθρώπου.
Είναι εντυπωσιακές οι περιπτώσεις, που πτυχές του αργύρου παραλλάξανε τας φρένας ανθρώπων, ώστε να εκπορθηθούν πόλεις, να απομακρυνθούν από τις πατρίδες άνθρωποι, ηγέτες συνετοί να παρασυρθούν από τη γοητεία του και να οδηγηθούν σε πράξεις αισχρές, όπως της προδοσίας της πατρίδος τους, αλλά και να καταφύγουν σε δράσεις πανουργίας.
Ασφαλώς η Θεία Δίκη δεν καθεύει πάντοτε. Έρχονται όμως, στιγμές – και δεν είναι λίγες αυτές – που οι μίσθαρνοι πληρώνουν για τα ανομήματά τους. Όμως όσο κι αν γρηγορεί η Θεία Δίκη, οι δούλοι του αργύρου επιτελούν το απάνθρωπο έργο τους, προκαλώντας πόνο βαθύ στον συνάνθρωπό τους.
Δυστυχώς, όσο και αν ηχούν στεντόρεια ειρηνικές σάλπιγγες, ο προφητικός λόγος του μεγάλου τραγικού της κλασικής αρχαιότητος Σοφοκλή πανίσχυρος θα προβάλλει στην ανθρώπινη ζωή σκορπώντας τον θρήνο και καθιστώντας εμφανή την ανθρώπινη αδυναμία.
