Ανησυχητικό κοινωνικό φαινόμενο
Η νεανική βία ΙΙ
«Ου γαρ κατείργειν, αλλά πείθειν έννομον (= Δεν πρέπει να επιβάλλεται κάποιος με τη βία, αλλά με την πειθώ. Αυτό επιβάλλει η νομιμότητα) (Γρηγόριος ο Θεολόγος)
Του Κ. Γ. Κ. Χατζόπουλου, Τ. Λυκειάρχη
Μέρος Πρώτο
Στο ανησυχητικό αυτό φαινόμενο είχα αναφερθεί πριν από ένα περίπου χρόνο από αυτές τις φιλόξενες στήλες. Ήταν τότε, που άρχισε να κάνει την εμφάνισή του το αρνητικό αυτό κοινωνικό φαινόμενο, το φαινόμενο της βίας, που είχε ενταχθεί στο πρόγραμμα των θεμάτων προβολής των μέσων ενημέρωσης.
Ήλπιζα ότι η σωστά δομημένη Πολιτεία θα αντιμετώπιζε με τις δέουσες ενέργειες, ώστε να εξαλειφθεί το φαινόμενο, που δυναμίτιζε τα θεμέλιά της.
Δυστυχώς το φαινόμενο επανέρχεται στο προσκήνιο αποτελώντας προσφιλή τροφή για τα μέσα ενημέρωσης.
Προκαλεί όντος ανατριχίλα σ’ όλους εμάς τους χρήστες των τηλεοπτικών δεικτών, καθώς παρατηρούμε εφήβους και έφηβες να διαπληκτίζονται με συνομηλίκους τους χρησιμοποιώντας μέσα επικίνδυνα για τη σωματική ακεραιότητα των αναίτιων αντιπάλων τους.
Είναι δε τόση η οργή, που εκδηλώνουν κατά την επίθεση εναντίον των θυμάτων τους, ώστε να αγνοούν ότι αυτή η οργή μπορεί να προκαλέσει όχι μόνο τον τραυματισμό της ψυχής των θυμάτων, γιατί όχι και τον τραυματισμό του σώματος με τον κίνδυνο απώλειας της ζωής χωρίς αιτιολογία.
Γεννιέται εύλογα το ερώτημα. Ποια τα αίτια εκδήλωσης τόσης οργής προς συνομηλίκους με τους οποίους θα μπορούσαν άνετα να συμβιώσουν ειρηνικά, να χαρούν τις ομορφιές της ζωής, να απολαύσουν τις θαυμάσιες φυσικές εικόνες, που ανακουφίζουν την ψυχή από τα όποια άλλα προβλήματα, που τους προξενεί ο σύγχρονος τρόπος ζωής;
Και ασφαλώς δεν είναι μόνο ένα το αίτιο, που εκτρέφει την αντικοινωνική συμπεριφορά ορισμένων νέων. Υπάρχει δέσμη αιτίων.
Και δεν αρκούνται κάποιοι νέοι μας μόνο στην άσκηση σωματικής βίας. Επιδίδονται και σε άλλες αντικοινωνικές συμπεριφορές, όπως η εκστόμιση βωμολοχιών, η διάπραξη μικροληστειών και ο εξευτελισμός της προσωπικότητας των θυμάτων.
Ας δούμε λοιπόν ποιοι είναι εκείνοι οι δράστες, οι οποίοι εκούσια ή ακούσια συντελούν στη φόρτιση με απάνθρωπα πάθη των αθώων νεανικών ψυχών.
Και θα ξεκινήσουμε από τον βασικό και ουσιαστικό κοινωνικό θεσμό, την οικογένεια.
Η δόμηση και η λειτουργία της επενεργεί θετικά ή αρνητικά στο χτίσιμο της ψυχής των παιδιών. Η οικογένεια δεν έπαυσε ούτε και θα παύσει, όσο και αν αγωνίζονται οι ψευτοπαιδαγωγοί για την αποδόμησή της, να λειτουργεί ως το κρηπίδωμα για το χτίσιμο μιας ευνομούμενης και ειρηνικής κοινωνίας.
Δυστυχώς κτίζονται σήμερα οικογένειες χωρίς την ξεκάθαρη επίγνωση της τεράστιας σημασίας, που έχει η οικογένεια για την κοινωνία, αλλά και ούτε συνειδητοποιούν πως οι νέες ψυχές, που φέρνουν στη ζωή, πρέπει να σφυρηλατούνται έτσι, ώστε να χτιστεί το σκάφος της κοινωνίας στέρεο για να αντιμετωπίσει με ασφάλεια τη μάνητα των θεόρατων κοινωνικών κυμάτων, που υψώνει απερίσκεπτα ο σύγχρονος Ποσειδώνας, που ακούει στο όνομα τεχνολογική ανάπτυξη.
Προς Θεού! Δεν αντιτιθέμεθα στην πορεία της, όμως της αφήνουμε διάπλατα ανοιχτή τη στράτα της δράσης χωρίς να προνοούμε παράλληλα για τη δημιουργία ασφαλιστικών δικλίδων.
Επιβάλλεται παρακολούθηση της τεχνολογικής ανάπτυξης με μέτρο και όχι απερίσκεπτα. Την ευλογία αυτή του ανθρώπινου εγκεφάλου δεν πρέπει να τη θεοποιούμε ούτε και να επιδιδόμεθα αγχωτικά στο ξεδίπλωμα της φρενώδους πορείας της. Μέτρον άριστον. Είχαν απόλυτο δίκαιο οι αρχαίοι Έλληνες, όταν διατύπωσαν αυτήν την αναμφίλεκτη αλήθεια.
Ενοχή για το επικίνδυνο και αποσταθεροποιητικό της κοινωνικής ομαλότητας φαινόμενο φέρουν και τα Μ.Μ.Ε.
Στο ρυθμό του αθέμιτου ανταγωνισμού προσφέρουν ελαφρά τη καρδία όχι μόνο σκηνές εκδήλωσης της νεανικής βίας, αλλά και θεάματα, που εξάπτουν τη σαρκική επιθυμία αποπροσανατολίζοντας το θεάμον κοινό και τονίζοντας πως προτεραιότητα της ζωής είναι η προβολή της σάρκας και η ικανοποίησή της, θέτοντας στο περιθώριο της ζωής την ψυχή και τις ανάγκες της.
Οι σκηνές βίας προβάλλονται σ’ όλο το μεγαλείο τους από τα Μ.Μ.Ε..
Προβάλλουν απερίσκεπτα τις πιο ωμές εικόνες βίας, που οδηγούν στην αφαίρεση ατομικής ή ομαδικής ζωής.
Τα σατανικά επιτεύγματα της τεχνολογικής ανάπτυξης, που αφαιρούν ζωές αθώων, κάνουν αποπνικτική την ατμόσφαιρα, μολύνουν και καταστρέφουν το θείο δώρο του Δημιουργού και αποτελούν κυρίαρχο μέρος των τηλεοπτικών προγραμμάτων σε τέτοιο σημείο, ώστε να οδηγούν τους χρήστες των δεικτών τους σε συναισθήματα ψυχικής απάθειας και αμοραλισμού.
Ως ήρωες θεωρούνται οι ιερουργοί του Μαμωνά, έστω κι αν ακόμη αυτή η ιερουργία τους συνεπάγεται την απαξίωση της ανθρώπινης ζωής, την έλλειψη ευαισθησίας και την ικανοποίηση του σαρκίου.
Η κοινωνικότητα, στοιχείο κυρίαρχο της ανθρώπινης ζωής, παραχώρησε τη θέση της στην ατομικότητα. Κλειστήκαμε στο καβούκι μας ενδιαφερόμενοι ελάχιστα για τον συνάνθρωπό μας.
Κι αν καμιά φορά συμβαίνει να εκδηλώνουμε το ενδιαφέρον μας γι’ αυτόν, το κάνουμε για το δικό μας συμφέρον, την προβολή μας και την απόκτηση ενός κενόδοξου επαίνου, επαίνου εφήμερου, που καταλαγιάζει όπως η φλόγα των φρυγάνων.
Θα κλείσω το πρώτο μέρος με την ευρύτατη διάδοση των ναρκωτικών ουσιών, τη μάστιγα της εποχής μας, καθώς και με τον στείρο μιμητισμό, ως αίτια που απονεκρώνουν τη γνήσια δημιουργικότητα του ανθρώπου και αποχαυνώνουν τη λογική σκέψη.
Θα επανέλθουμε στο θέμα.
