Ένα συμπόσιο που αναβιώνει τον αλλοτινό Καλλιτεχνικό Μάιο
Η Δράμα σε ρυθμούς
σμίλευσης του μαρμάρου
► Μιλάνε στον «Π.Τ.» οι γλύπτες κ.κ. Καλαμάρας, Κικώτης, Λεόνογλου, Νικολαΐδης και η ιστορικός τέχνης κα. Κωνσταντινίδου
Του Θανάση Πολυμένη
ΜΕ ΕΝΑ καλλιτεχνικό συμπόσιο με κεντρικό τίτλο «Μάρμαρο και Τέχνη», ξεκίνησε το πρωί της Κυριακής 15 Ιουνίου ένα δεκαήμερο, γεμάτο από τα σπουδαιότερα προϊόντα που παράγει και εξάγει η Δράμα˙ το μάρμαρο.
Συγκεκριμένα, για τις 10 επόμενες μέρες, η Π.Ε. Δράμας προσπαθεί να αναβιώσει τον παλιό Καλλιτεχνικό Μάιο που γινόταν πριν από 20 χρόνια, όπου γλύπτες απ’ όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό, δημιουργούσαν για ένα μήνα, διάφορα έργα τους. Τα περισσότερα από αυτά βρίσκονται στην πόλη της Δράμας, κυρίως στον κήπο του Διοικητηρίου, ενώ έχουν τοποθετηθεί και σε άλλα σημεία.
Σήμερα, υπό την αιγίδα της Π.Ε. Δράμας, την στήριξη του Δήμου Δράμας και την ευγενική χορηγία της εταιρείας «Παυλίδης Α.Ε. Μάρμαρα Γρανίτες», γίνεται μια προσπάθεια να επανέλθει αυτή η διοργάνωση και να μπορεί ο κόσμος και τα νεότερα παιδιά, να δουν πώς σμιλεύεται το μάρμαρο. Το Φεστιβάλ διοργανώνεται από την ΑΜΚΕ emphasis.
Για δέκα ημέρες, τέσσερις διακεκριμένοι γλύπτες μαρμάρου και δύο φοιτήτριες από τη Σχολή Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας θα δημιουργούν έργα μπροστά στο κοινό, μεταμορφώνοντας το φυσικό τοπίο σε ένα ζωντανό εργαστήριο τέχνης.
Οι επισκέπτες θα έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν τη διαδικασία της μαρμαρογλυπτικής από κοντά, να συνομιλήσουν με τους δημιουργούς και να βιώσουν την καλλιτεχνική πράξη στον δημόσιο χώρο.
Στο φεστιβάλ συμμετέχουν οι Φίλιππος Καλαμάρας – Επίκουρος Καθηγητής στο Τ.Ε.Ε.Τ. Σχολή Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας και οι γλύπτες Γιώργος Κικώτης, Αναστάσιος Λεόνογλου και Λεωνίδας Νικολαΐδης.
Κωνσταντινίδου: Η μνήμη του μαρμάρου και του γλυπτού
Για το φεστιβάλ μιλάει αρχικά στον «Π.Τ.» η Ιστορικός Τέχνης και εκπρόσωπος της διοργανώτριας ΑΜΚΕ emphasis κα. Βίκυ Κωνσταντινίδου, επισημαίνοντας ότι «το Φεστιβάλ Μάρμαρο και Τέχνη πραγματοποιείται ως συνέχεια του Καλλιτεχνικού Μαΐου που λάμβανε χώρα πριν από 20 χρόνια στη Δράμα. Για εμάς στόχος είναι οι Δραμινοί να αναβιώσουν αυτή την μνήμη του μαρμάρου και του γλυπτού στο αστικό κέντρο. Οπότε για 10 μέρες θα μπορεί ο κόσμος να επισκέπτεται τον χώρο στάθμευσης του διοικητηρίου για να δει τους τέσσερις καλλιτέχνες να δουλεύουν καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας και θα είναι διαθέσιμοι να μιλούν με τον κόσμο».
Όπως σημειώνει, «το κοινό θα έχει την ευκαιρία να παρακολουθήσει τη σμίλευση του έργου από τον όγκο μέχρι το τελικό γλυπτό».
Καλαμάρας: Η Δράμα έπρεπε να κάνει επανεκκίνηση του Φεστιβάλ
Σε δηλώσεις του στον «Π.Τ.» ο κ. Φίλιππος Καλαμάρας, Επίκουρος Καθηγητής στη Σχολή Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας με έδρα τη Φλώρινα, σημειώνει ότι «είναι πολλά χρόνια που προσωπικά σκεφτόμουν ότι η Δράμα έπρεπε να κάνει μια επανεκκίνηση του καλλιτεχνικού φεστιβάλ. Όταν εγώ ξεκινούσα με την μαρμαρογλυπτική, αποτέλεσε μια έμπνευση για μάς όλη η σειρά εκδηλώσεων και συμποσίων που γινόντουσαν εκείνα τα χρόνια. Κι εγώ μέχρι τότε δεν είχα ασχοληθεί ακόμα στις σπουδές μου και ήταν απ’ αυτά που πάντα σκεφτόμουν και ήθελα να κάνω».
Ερωτώμενος κατά πόσο τα νέα παιδιά επιλέγουν ν’ ασχοληθούν με τη γλυπτική, επισημαίνει ότι «πάντα υπάρχει μια νέα γενιά, η οποία ασχολείται με το αντικείμενο και το θέλει. Η γλυπτική έχει τη δυσκολία της απαίτησης του τεχνικού εξοπλισμού και των εργαλείων, έχει ένα κόστος αυξημένο και κυρίως του αποθηκευτικού χώρου και του χώρου εργασίας, όπου πρέπει να είναι κατάλληλος, να μην ενοχλείς κτλ. Γι’ αυτό το λόγο πάντα έχει λιγότερα παιδιά συγκριτικά με άλλα αντικείμενα, όπως η ζωγραφική για παράδειγμα. Παρ’ όλα αυτά υπάρχει ενδιαφέρον και στη Σχολή μας».
Αναφορικά με το θέμα του, θα σμιλέψει «μια γυναικεία φιγούρα με αφαιρετική μορφή, χωρίς κάποιον ιδιαίτερο συμβολισμό. Συνήθως έχω μια πιο παραστατική δουλειά. Ήθελα να δοκιμάσω κάτι πιο λιτό και ήταν η πρότασή μου για το Φεστιβάλ εδώ», μας λέει.
Κικώτης: Η γλώσσα της γλυπτικής
Ο κ. Γιώργος Κικώτης, είναι ο άνθρωπος που φιλοτέχνησε το γνωστό μας Μνημείο των Ελλήνων του Πόντου στο δημοτικό κήπο της Δράμας. Με δήλωση του στον «Π.Τ.», εκφράζει τη χαρά του για τη συμμετοχή του και σημειώνει ότι «είναι μια πολύ ωραία ατμόσφαιρα και ελπίζω να περάσουμε πολύ ωραία και να αφήσουμε κάποια έργα δικά μας στη Δράμα. Είχα την τιμή να φιλοτεχνήσω το Μνημείο Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου το 2019 στα 100 χρόνια της Γενοκτονίας επί δημαρχίας του κ. Μαμσάκου και με τη συμμετοχή όλων των Ποντιακών Συλλόγων της περιοχής. Ήταν μια πολύ ωραία και ευχάριστη εμπειρία και το βασικό είναι ότι άφησα ένα έργο το οποίο αγκάλιασε ο κόσμος».
Για το έργο που θα φιλοτεχνήσει, μάς λέει: «Θα κάνω κάτι τελείως διαφορετικό. Είναι προσωπικές μου ανησυχίες και το έχω ονομάσει “ανάμειξη του μη ανάμεικτου”. Προσπάθησα να συνδυάσω δύο διαφορετικούς κόσμους μέσα σε ένα έργο. Εμείς μιλάμε με την γλώσσα της γλυπτικής, αυτή είναι η γλώσσα μας. Από εκεί και πέρα ο καθένας μπορεί να δώσει τη δική του ερμηνεία, γιατί τα έργα ζούνε και έχουν τη δική τους πορεία».
Λεόνογλου: Ανταλλαγή απόψεων
Ο κ. Αναστάσιος Λεόνογλου από την Καβάλα, είναι γλύπτης και εκπαιδευτικός στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευσης στο μάθημα των Εικαστικών. Μιλώντας στον «Π.Τ.» αναφέρεται στη διοργάνωση, τονίζοντας ότι «είναι μια πολύ καλή ευκαιρία και μακάρι να μπορέσει να αναβιώσει αυτό που γινόταν πριν από 20 χρόνια περίπου. Είναι καλό αυτό που γίνεται, γιατί έρχεται ο κόσμος σε άμεση επαφή με τους καλλιτέχνες και ανταλλάσουν απόψεις. Αυτή είναι η ουσία του συμποσίου, όπως γινόταν και παλαιότερα με απόψεις και ιδέες και θεωρώ ότι θα έπρεπε να γίνεται σε αρκετές πόλεις της Ελλάδας, όπως γίνεται και στο εξωτερικό».
Αναφερόμενος στο έργο που θα φιλοτεχνήσει, εξηγεί: «Γενικά όλη η δουλειά μου αφορά την πίεση του ανθρώπου, εξωτερική και εσωτερική, από διάφορους κοινωνικούς παράγοντες με βάση όλα αυτά που ζούμε τα τελευταία χρόνια. Στην ουσία, θα προσπαθήσω να απεικονίσω ένα ξύλο καμένο, το οποίο θα βγαίνει μέσα από τον όγκο του μαρμάρου. Κάτι που μας καίει και μας βασανίζει να το βγάλουμε από μέσα μας, από τον οργανισμό μας και να το αποβάλλουμε».
Νικολαΐδης: Ένα ολοειδές
Ο κ. Λεωνίδας Νικολαΐδης από την Φλώρινα, δηλώνει στον «Π.Τ.» ότι είναι «πολύ σημαντικό να διοργανώνονται τέτοιες εκδηλώσεις και συμπόσια, όπου μπορούν να συγκεντρωθούν καλλιτέχνες, να συζητήσουν και να ανταλλάξουν απόψεις με τον κόσμο και την τέχνη. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό για την περιοχή και βλέπει ο κόσμος από κοντά τη δουλειά μας».
Ερωτώμενος κατά πόσο υπάρχει ανταπόκριση από το κοινό, σημειώνει: «Η αλήθεια είναι πώς εγώ ασχολούμαι εδώ και ένα χρόνο, γιατί πέρυσι τελείωσα τις σπουδές μου, και ακόμα δεν έχω μεγάλη εμπειρία στο κομμάτι της ανταπόκρισης του κοινού.
Πιστεύω πως είναι πολύ ενδιαφέρον κομμάτι να το δει κάποιος, πώς μέσα από ένα όγκο μαρμάρου βγαίνει κάτι, το οποίο δεν περίμενες να φανταστείς ότι υπάρχει εκεί μέσα. Γιατί η γλυπτική λειτουργεί με την τεχνική της αφαίρεσης. Αφαιρείς για να βγάλει κάτι».
Αναφερόμενος στο έργο του, εξηγεί ότι θα φιλοτεχνήσει ένα «ολοειδές. Πρόκειται για ένα σχήμα που μοιάζει με ένα μπερδεμένο οκτώ, και αν το κατρακυλήσεις θα κυλάει αιώνια. Έχει αυτή τη δύναμη».
