Ξεκίνησε ο δεύτερος κύκλος του «Ώρα Να Μιλήσεις»
Ιδιαίτερα έντονο το πρόβλημα
με την έμφυλη βία και στη Δράμα
Από την Ένωση Κυριών – Σπίτι Ανοικτής Φιλοξενίας Δράμας
Του Θανάση Πολυμένη
ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ της Πέμπτης 5 Ιουνίου, πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα εκδηλώσεων της Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης Δράμας, η έναρξη του δεύτερου κύκλου του προγράμματος «Ώρα Να Μιλήσεις», που υλοποιείται από την Ένωση Κυριών Δράμας – Σπίτι Ανοικτής Φιλοξενίας.
Πρόκειται για ένα πρόγραμμα για την έμφυλη βία, το οποίο συγχρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το πρόγραμμα ΕΣΠΑ 2021-2025.
Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης, τον κεντρικό χαιρετισμό απηύθυνε η πρόεδρος της Ένωσης Κυριών Δράμας – Σ.Α.Φ. Δράμας κα. Αλίκη Τσιαμούρα, ενώ χαιρετισμό απηύθυνε επίσης ο αναπληρωτής περιφερειάρχης Αν. Μακεδονίας – Δράμας κ. Κωνσταντίνος Κόντος και ο δήμαρχος Δράμας κ. Γιώργος Παπαδόπουλος.
Από αρ. ο κ. Βλαχόπουλος, ο κ. Γιαγκοζίδης και η κα Χατζηφωτίου.
Στη συνέχεια, η ομάδα της Ένωσης Κυριών Δράμας – Σ.Α.Φ. παρουσίασε τα αποτελέσματα του έργου «Ώρα Να Μιλήσεις» του πρώτου κύκλου, και ακολούθως η κα. Σεβαστή Χατζηφωτίου, Κοσμητόρισσα της Σχολής Κοινωνικών, Πολιτικών και Οικονομικών Επιστημών του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης, προχώρησε στην παρουσίαση των στόχων και της μεθοδολογίας του νέου έργου «Ώρα Να Μιλήσεις ΙΙ»,
Ακολούθησε ομιλία με θέμα: «Αντιμετώπιση περιστατικών ενδοοικογενειακής βίας στη Διεύθυνση Αστυνομίας Δράμας» από τον Αναστάσιο Γιαγκοζίδη, Αστυνόμο Α΄, προϊστάμενο Γραφείου Αντιμετώπισης Ενδοοικογενειακής Βίας Τ.Α. Δράμας, και τέλος ο κ. Λάζαρος Βλαχόπουλος Σχολικός Ψυχολόγος, έκλεισε την εκδήλωση με το θέμα, «Το φαινόμενο της βίας στη σχολική ζωή».
Τσιαμούρα: Πρέπει όλοι να ανασκουμπωθούμε…
Για το θέμα μίλησε αρχικά η πρόεδρος της Ένωση Κυριών Δράμας κα. Τσιαμούρα επισημαίνοντας ότι «από το 2006, η Ε.Κ.Δ. έχει μια σύμπραξη – συνεργασία με το Δήμο Δράμας και ένα πρόγραμμα Γυναίκες Απασχόληση. Εκείνα τα χρόνια, τόσο καλή ήταν η πρακτική αυτή, που εκπροσωπήσαμε την Ελλάδα στο Στρασβούργο. Με το πρόγραμμα εκείνο, βρίσκαμε δουλειά σε γυναίκες, όπως εξακολουθούμε να κάνουμε και σήμερα. Και σαν επιτυχία της Έ.Κ. είναι το γεγονός ότι το πρόγραμμα συνεχίζεται, ακόμα και όταν σταματήσουν οι χρηματοδοτήσεις».
Αναφερόμενος στο δεύτερο κύκλο του «Ώρα Να μιλήσεις», σημειώνει ότι «σήμερα υλοποιούμε τον δεύτερο κύκλο του προγράμματος Ώρα να Μιλήσεις. Σκοπός του είναι να μπορέσουμε να ενημερώσουμε όσο το δυνατόν περισσότερα νέα παιδιά για την έμφυλη βία, ενώ θα ασχοληθούμε και με το θύτη. Είναι ένα πρόγραμμα που υλοποιήσαμε και από το Ίδρυμα Μποδοσάκη και τον Μη Κυβερνητικό Οργανισμό Solidarity Now με μεγάλη επιτυχία».
Όπως τόνισε η κα. Τσιαμούρα, «απευθυνόμαστε σε παιδιά πολύ μικρής ηλικίας μέχρι και 18 ετών, ενώ μέχρι στιγμής έχουμε προσεγγίσει πάνω από 3.000 παιδιά. Στόχος μας είναι να προσεγγίσουμε και να μιλήσουμε σε όλα τα παιδιά του Νομού και όχι μόνο της πόλης της Δράμας».
Αναφερόμενη στην έμφυλη βία, τόνισε ότι «είναι ένα φαινόμενο που καθημερινά αυξάνεται ο αριθμός των θυμάτων, αλλά και θυτών. Εγώ πιστεύω ότι και ο θύτης είναι θύμα. Όταν ένα παιδί ζει σε ένα αρρωστημένο περιβάλλον, βλέπει και βιώνει όλα αυτά, με μαθηματική ακρίβεια θα μιμηθεί τον γονιό του, τον αδερφό του, το περιβάλλον. Πρέπει λοιπόν, όσο είναι νωρίς τουλάχιστον εδώ στη Δράμα, να γίνει κάτι γι’ αυτό. Γιατί και εδώ στη Δράμα έχουμε σοβαρό ζήτημα. Και εκτός από συζύγους που κακοποιούν τις γυναίκες τους, έχουμε δυστυχώς και παιδιά που κακοποιούν τις μητέρες τους. Το φαινόμενο είναι πλέον επικίνδυνο και πρέπει όλα μαζί να ανασκουμπωθούμε».
Χατζηφωτίου: Η βοήθεια προς τους θύτες
Για το πρόγραμμα μίλησε στον «Π.Τ.» η κα. Χατζηφωτίου, ως επιστημονική υπεύθυνη του προγράμματος, επισημαίνοντας: «Το δεύτερο στάδιο του προγράμματος, ενσωματώνει και άλλες κατηγορίες στόχου, όπως είναι οι θύτες, τα ευάλωτα άτομα όπως ΛΟΑΤΚΙ, πρόσφυγες ή προσφύγισσες, ΑμεΑ, Ρομά κτλ., με εμπλουτισμένες μεθοδολογίες».
Ερωτώμενη για το ποια ήταν τα αποτελέσματα του πρώτου κύκλου, εξηγεί ότι, «υπήρχε ανάγκη για περισσότερη ενημέρωση των χαρακτηριστικών και των δυναμικών του φαινομένου της βίας στις έμφυλες σχέσεις και ομάδες στόχου ήταν μαθητές και μαθήτριες και εκπαιδευτικοί».
Αναφερόμενη στο δεύτερο κύκλο, τονίζει ότι «από εδώ και πέρα δίνουμε μια περισσότερο πρακτική έμφαση, παρ’ όλο που θα παραμείνει το άνοιγμα στην ενημέρωση και ευαισθητοποίηση, σε 90 άτομα διαφόρων κατηγοριών, καθώς και σε άτομα θύτες που ήδη έχουν διαπράξει κακοποιητική συμπεριφορά στο οικογενειακό τους περιβάλλον. Υπολογίζουμε γύρα στα 30 άτομα θύτες να υποδεχτούμε και να διαχειριστούμε».
Τονίζει μάλιστα ότι, «ήδη κατά τη διάρκεια του προγράμματος είχαμε δια ζώσης επισκέψεις από άντρες κυρίως που ήρθαν να μάθουν περισσότερα. Που σημαίνει ότι αυτό εκφράζει εμμέσως την ανάγκης ενός φαινομένου να βρει μια διέξοδο για να βοηθηθεί. Και ακόμα να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε ένα ευρύτερο δίκτυο στην Περιφέρεια για συνεργασίες».
Βλαχόπουλος: Η ανάγκη επιβολής και αποδοχής
Μιλώντας στον «Π.Τ.» ο σχολικός Ψυχολόγος κ. Βλαχόπουλος, σημείωσε ότι «το θέμα μου είναι η σχολική βία» και σημείωσε χαρακτηριστικά ότι «στην Ελλάδα έχουμε τεράστιο θέμα με τις έρευνες και δεν τα πάμε καλά», εννοώντας ότι δεν μπορούμε να έχουμε στοιχεία για τέτοια ζητήματα.
Σημείωσε μάλιστα χαρακτηριστικά ότι, «παλεύουμε πολλές φορές με τα «κλαδιά» και έχουμε αμελήσει ότι, ο «κορμός» δεν πήγε καλά και γι’ αυτό παλεύουμε με τα κλαδιά. Σ’ αυτή την περίπτωση, ο κορμός είναι η ψυχοανθεκτικότητα για την οποία κάτι πρέπει να κάνουμε για τα παιδιά μας και τη νέα γενιά, γιατί αυτά τα πράγματα θα τα συναντάμε πάντα στη ζωή μας. Στο περιβάλλον της οικογένειας, στην εργασία μας, πάντα θα υπάρχουν θέματα ανάμεσα στους ανθρώπους».
Χαρακτηριστικά σημειώνει ότι, «από εδώ και πέρα πλέον θα πρέπει να δουλέψουμε στην επιθετικότητα που βγάζει ο ένας απέναντι στον άλλον» και δίνοντας ένα παράδειγμα απλό μας λέει: «Θέλω να πάρω κάτι από το περίπτερο. Πέντε μέτρα πιο κάτω έχει χώρο να παρκάρω, αλλά αφήνω το αυτοκίνητο μπροστά στο περίπτερο. Έτσι κάνω μπούλινγκ σε άλλους οδηγούς, χωρίς να το καταλάβω. Και αυτό που διαχέεται καθημερινά στη ζωή μας, είναι τα μικρά πράγματα. Κι αυτό, γιατί ως είδος, έχουμε τεράστια ανάγκη από αποδοχή και επιβολή στους άλλους».
Σημειώνει ακόμα ότι, «τα προβλήματα δεν ξεκινάνε από το ότι έχουμε 10 εκατομμύρια απόψεις, αλλά επειδή πιστεύει ο καθένας ότι η δικιά του άποψη είναι η καλύτερη και μ’ αυτήν πρέπει να ζήσουν όλοι. Εκεί αρχίζουν τα προβλήματά μας και εκεί αρχίζουν και τα θύματα βίας».
