Home > νέα > «Όσο αυξάνεται το προσδόκιμο ζωής τόσο περισσότερα περιστατικά άνοιας θα έχουμε»-Η Ψυχολόγος του ΚΗΦΗ Δράμας Γ. Ραμφοπούλου μιλάει στον «Π.Τ.»

«Όσο αυξάνεται το προσδόκιμο ζωής τόσο περισσότερα περιστατικά άνοιας θα έχουμε»-Η Ψυχολόγος του ΚΗΦΗ Δράμας Γ. Ραμφοπούλου μιλάει στον «Π.Τ.»

Η Ψυχολόγος του ΚΗΦΗ Δράμας Γ. Ραμφοπούλου μιλάει στον «Π.Τ.»

«Όσο αυξάνεται το προσδόκιμο

ζωής τόσο περισσότερα

περιστατικά άνοιας θα έχουμε»

Ραμφοπούλου: Είναι πολύ σημαντική η ψυχολογική υποστήριξη των συγγενών που φροντίζουν τους ηλικιωμένους

 

 

Του Θανάση Πολυμένη

ΜΙΑ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ομιλία σχετικά με την ψυχολογική επιβάρυνση φροντιστών και ηλικιωμένων με άνοια, εκφώνησε η Ψυχολόγος του Κέντρου Ημερήσιας Φροντίδας Ηλικιωμένων (ΚΗΦΗ) του Δήμου Δράμας, κα. Γεωργία Ραμφοπούλου, στην 3η Πανελλήνια Ημερίδα των ΚΗΦΗ.

Το ζήτημα της φροντίδας των ατόμων με άνοια, είναι ένα αρκετά σοβαρό θέμα, μιας και οι φροντιστές τους – που είναι συνήθως συγγενικά τους πρόσωπα – αντιμετωπίζουν ιδιαίτερα ψυχολογικά θέματα. Στην ομιλία της η κα. Ραμφοπούλου, αναφέρθηκε στους τρόπους βελτίωσης της εμπειρίας της φροντίδας τους.

Όπως τόνισε μιλώντας στον «Π.Τ.» η ίδια, «άτομα με άνοια χρήζουν πολλά χρόνια φροντίδας από τους συγγενείς τους και οι απαιτήσεις αυτές μπορεί να είναι εξαντλητικές, παρ’ όλο που είναι μια πρόκληση γι’ αυτούς».

Όπως εξήγησε, «μπορεί κάποιος να έχει να αντιμετωπίσει για χρόνια μια τέτοια κατάσταση. Μπορεί να νιώσει ένα αίσθημα ότι φροντίζει ένα άτομο με άνοια, χωρίς να έχει κάποιο αποτέλεσμα και αυτό δημιουργεί την εξάντληση και εξουθένωση του φροντιστή. Οπότε είναι σημαντικό να μπορέσουμε να τον βοηθήσουμε, να τον στηρίξουμε σ’ αυτή του την προσπάθεια με διάφορους τρόπους. Ένας απ’ αυτούς τους τρόπους, είναι να δημιουργηθούν ομάδες υποστήριξης στα ΚΗΦΗ, όπου μπορούν συγγενείς, συμβουλευτικά και ατομικά να πάρουν συμβουλές από την Ψυχολόγο, αλλά και σε ομάδες, ώστε να μπορέσουν να ανταλλάξουν εμπειρίες από άλλους συγγενείς και έτσι να νιώσουν ότι δεν είναι μόνοι τους».

Αυξάνεται ο πληθυσμός ατόμων με άνοια

Ερωτώμενη για το πώς αξιολογεί η ίδια τέτοιες καταστάσεις στο ΚΗΦΗ Δράμας, αν έρχονται κάποιοι να τους συμβουλευτούν, η κα. Ραμφοπούλου επισημαίνει: «Έρχονται. Αυτό που βλέπουμε είναι ότι η άνοια τα επόμενα χρόνια θα μας απασχολήσει ακόμα περισσότερο. Και αυτό γιατί ο επιπολασμός της έχει συχνότητα, έχουν δηλαδή αυξηθεί τα άτομα που εμφανίζουν άνοια. Οπότε υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που βρίσκονται στο ρόλο του φροντιστή. Και έχουν την ανάγκη να τους στηρίξει κάποιος σ’ αυτό. Γιατί είναι σημαντικά τα προβλήματα της ψυχικής εξουθένωσης που βιώνουν αυτοί οι άνθρωποι».

Στην ερώτηση για ποιο λόγο θα έχουμε αυξημένα περιστατικά άνοιας στους ανθρώπους, η Ψυχολόγος του ΚΗΦΗ Δράμας διευκρινίζει: «Αυτό συμβαίνει γιατί μια αιτία είναι ότι γερνάμε όλο και περισσότεροι άνθρωποι. Ότι αυξάνεται δηλαδή ο πληθυσμός των ανθρώπων που έχουν ακόμα μεγαλύτερο προσδόκιμο ζωής. Και αυτό σημαίνει ότι συναντάμε περισσότερο πλέον την άνοια».

Αναφερόμενη σε άλλες πιθανές αιτίες για το ζήτημα της αύξησης της άνοιας, η ίδια σημειώνει ότι «αν και δεν μπορούμε να πούμε με σιγουριά, παρ’ όλα αυτά υπάρχουν αρκετοί παράγοντες όπως το άγχος, ένας συνδυασμός παραγόντων μέσω της κληρονομικότητας, η υψηλή χοληστερίνη, ο σακχαρώδης διαβήτης και άλλα. Όλα αυτά είναι κάποιες αιτίες – όχι αναγκαστικά απαραίτητες – από τις οποίες μπορεί να εκδηλώσουμε μια μορφή άνοιας. Το άγχος είναι ένας από τους βασικούς παράγοντες. Πάνω απ’ όλα όμως, είναι ότι πλέον ζούμε περισσότερα χρόνια».

Στο ΚΗΦΗ Δράμας

Στην ερώτηση για το πώς αντιμετωπίζονται τέτοια περιστατικά στο ΚΗΦΗ Δράμας, η κα. Ραμφοπούλου τονίζει: «Στο ΚΗΦΗ υπάρχει Ψυχολόγος, Εργοθεραπεύτρια, Γυμναστής που είναι και ο Μουσικός μας, Κοινωνικές Φροντίστριες. Στο ΚΗΦΗ, έρχονται οι άνθρωποι το πρωί, παίρνουν το πρωινό τους και έχουν σχηματίσει μια μικρή κοινότητα. Έχουν σχηματίσει μεταξύ τους παρέες. Οι Κοινωνικές Φροντίστριες τους απασχολούν, ασχολούνται με χειροτεχνίες, τραγουδούν παλιά τραγούδια και αυτό τους δημιουργεί ιδιαίτερη χαρά, μιας και μέσα από τη μουσική γίνεται και ανάκληση αναμνήσεων. Θυμούνται τις παλιές εποχές, τα νιάτα τους. Ακόμα γυμνάζονται, ενώ μαζί με την Εργοθεραπεύτρια σχηματίζουμε ομάδες, όπου βασιζόμαστε στην ανάκληση αναμνήσεων και αυτό τους βοηθάει πάρα πολύ. Μέσα απ’ αυτές τις αναμνήσεις νιώθουν ότι υπάρχουν. Μέσα από τις αναμνήσεις υπάρχουν αυτοί οι άνθρωποι. Οπότε, συζητάμε για το τώρα, φέρνουμε και διαβάζουμε εφημερίδες για να συνδεθούν με το σήμερα. Εγώ, ως Ψυχολόγος, βλέπω επίσης ατομικά  αυτούς τους ανθρώπους. Οπότε η μέρα γεμίζει γι’ αυτούς. Ακόμα θα ανταλλάξουν μεταξύ τους κάποιες κουβέντες και είναι πολύ σημαντικό ότι κάνουν παρέες».