Στο Αρχαιολογικό Μουσείο Δράμας

Η έκθεση ζωγραφικής της Σ. Αμπερίδου

αφηγείται ιστορίες από τον Πόντο

και τις Χαμένες Πατρίδες

Μιλάει στον «Π.Τ.» η λαϊκή ζωγράφος Σοφία Αμπερίδου

Του Θανάση Πολυμένη

ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ της Κυριακής 4 Μαΐου έγιναν τα εγκαίνια της έκθεσης ζωγραφικής της κας. Σοφίας Αμπερίδου με τίτλο «Πατρίδες» στο Αρχαιολογικό Μουσείο Δράμας.

Πρόκειται για μια ιδιαίτερη έκθεση ζωγραφικής, όπου η κα. Αμπερίδου φιλοτεχνεί τα έργα της μελετώντας την ανθρωπογεωγραφία των Ελλήνων με σταθερό οδηγό την έννοια της ρωμιοσύνης. Εμπνέεται από την ευρύτερη σημασία της έννοιας πατρίδα και τη σχέση των ανθρώπων με αυτήν, εστιάζοντας στον πολιτισμό, την ιστορία, τον ξεριζωμό και την προσφυγιά. Η έκθεση περιλαμβάνει συνολικά 40 έργα φιλοτεχνημένα με ακρυλικά σε καμβά, ακουαρέλες σε χαρτί και χαρακτικά σε λινόλεουμ.

Η έκθεση πραγματοποιείται σε συνδιοργάνωση με την Μέριμνα Ποντίων Κυριών Δράμας και θα έχει διάρκεια έως 31 Μαΐου. Μέρες επίσκεψης καθημερινά και τα Σαββατοκύριακα (πλην Τρίτης) από 08.00 έως 17.00.

Ιδιαίτερο χρώμα κατά την ώρα εγκαινίων, έδωσε το Σύνολο Ποντιακής Μουσικής του Μουσικού Σχολείου Δράμας, με υπεύθυνο τον κ. Γιώργο Αμπερίδη, καθηγητή ποντιακής λύρας.

Με θέμα τον Πόντο και τους Έλληνες της Ανατολής

Για το έργο της μίλησε στον «Π.Τ.» η ζωγράφος κα. Σοφία Αμπερίδου, σημειώνοντας: «Η έκθεση Πατρίδες, πραγματεύεται το κύριο θέμα της δουλειάς μου που είναι ο Πόντος, η Μικρασία και οι Έλληνες γενικά της Ανατολής. Με οδηγό τη ρωμιοσύνη, δημιουργώ έργα, εμπνεόμενη από την ιστορία και τον πολιτισμό των Ελλήνων που έχει 3.000 χρόνια ζωντανής ιστορίας».

Όπως τονίζει, «η ιστορία του Πόντου της Μικράς Ασίας αφορά όλη την Ελλάδα και είναι ένα μεγάλο σημαντικό κομμάτι της Ελλάδας. Πρέπει η ιστορία μας να μπει στα βιβλία μας και χαίρομαι πολύ που σ’ αυτό συντελεί και το έργο μου».

Η κα. Αμπερίδου εξηγεί ότι, «η μεγαλύτερη έμπνευση έρχεται από τις αφηγήσεις της γιαγιάς μου, η οποία μέσα από τα βιώματά της μας έλεγε ιστορίες, που έγιναν για μένα η τροφή στο νου και την καρδιά μου για να μπορέσω να δημιουργήσω. Από εκεί και πέρα, η μελέτη της ιστορίας, είναι ένα κομμάτι το οποίο με βοηθάει στο να φιλοτεχνήσω τα έργα μου».

Από το 1994 με πλήθος εκθέσεων

Ερωτώμενη για πόσο καιρό ασχολείται με την συγκεκριμένη θεματική, η κα. Αμπερίδου σημειώνει: «Τα πρώτα μου έργα τα ξεκίνησα το 1994 και από τότε έχω κάνει συνεχείς εκθέσεις, όπως μια μεγάλη έκθεση το 2005 στη Θεσσαλονίκη με Το Βλέμμα της Προσφυγιάς, ενώ στη συλλογή μου προσθέτω συνεχώς και νέα έργα. Μια μεγάλη έκθεση είχα κάνει το 2003 στο Ντίσελντορφ της Γερμανίας, η οποία αγκαλιάστηκε όχι μόνο από τους Έλληνες εκεί, αλλά και από Τούρκους και Γερμανούς».

Όπως τονίζει στον «Π.Τ.», «δουλειά μου είναι να εκφράζω το βίωμά μου, το οποίο μπορεί να είναι προσωπικό, όμως αφορά το σύνολο της συλλογικής μας μνήμη. Η μνήμη δεν είναι ατομική, αλλά συλλογική, γιατί πραγματεύεται κομμάτια της ιστορίας μας, από τον πολιτισμό, τη λαογραφία, τη θρησκεία».

Λαϊκή ζωγραφική και πουαντιγισμός

Ερωτώμενη σχετικά με την τεχνοτροπία την οποία χρησιμοποιεί, η κα. Αμπερίδου σημειώνει ότι «είμαι λαϊκή ζωγράφος, που σημαίνει ότι δεν έχω ακαδημαϊκές σπουδές στο κομμάτι της τέχνης. Τα πολλά χρόνια κατά τα οποία εργάστηκα ως αγιογράφος, γνωρίζω πολύ καλά την τεχνική και αυθόρμητα μου γεννήθηκε ο τρόπος που ζωγραφίζω. Και ο τρόπος αυτός είναι ο πουαντιγισμός. Κάποιοι έχουν συνδέσει τη δουλειά μου με τον τρόπο που ζωγράφιζε ο Βαν Γκονγκ. Ωστόσο τα θέματά μου είναι τελείως διαφορετικά. Αυτό έγινε τελείως αυθόρμητα και ξεκίνησα απ’ όταν ήμουν στα 20 χρόνια».

Θεοδωρίδου: Αφηγήσεις…

Κατά τη διάρκεια των εγκαινίων, την ζωγράφο κα. Αμπερίδου παρουσίασε στους επισκέπτες της έκθεσης η πρόεδρος της Μέριμνας Ποντίων Κυριών κα. Λίζα Θεοδωρίδου, σημειώνοντας ότι πρόκειται για «μια εικαστικό που δεν δημιουργεί απλώς εικόνες, αλλά αφηγήσεις. Που δίνει φωνή σε μια ιστορία που δεν πρέπει ποτέ να ξεχαστεί. Δεν ήρθαμε απλώς να κοιτάξουμε έργα τέχνης. Ήρθαμε να σταθούμε μπροστά σε εικόνες που θυμίζουν πατρίδες, πατρίδες χαμένες, πατρίδες αλησμόνητες κι όμως ζωντανές. Να ακούσουμε μέσα από τα χρώματα έναν καημό που δεν έσβησε ποτέ».

Όπως σημείωσε η κα. Θεοδωρίδου, «στους 40 πίνακες που εκθέτει σήμερα η Σοφία Αμπερίδου, ζωγραφίζει την ψυχή ενός λαού. Τον πόνο του ξεριζωμού, τη δύναμη της επιβίωσης, τη γλύκα του “θυμάμαι”. Η ζωγραφική της δεν είναι μόνο έκφραση, είναι μαρτυρία. Και γι’ αυτό είναι πολύτιμη. Είναι ένα μικρό κομμάτι από τις αλησμόνητες πατρίδες – ζωντανό, παλλόμενο, αληθινό, το οποίο μας καλεί να νιώσουμε, να αφουγκραστούμε».

Βιογραφικό

Η Σοφία Αμπερίδου, είναι αυτοδίδακτη ζωγράφος κι έχει κάνει ελεύθερες σπουδές ζωγραφικής, διακόσμησης και χαρακτικής. Μυήθηκε στην βυζαντινή αγιογραφία τα έτη 1990-2000. Είναι Πτυχιούχος του Ε.Α.Π. (Hellenic Open Univercity) με ειδικότητα τον Ελληνικό Πολιτισμό. Έχει κάνει Μεταπτυχιακές Σπουδές, στο τμήμα Εφαρμοσμένη Θεολογία, στη Θεολογική Σχολή του ΑΠΘ.

Είναι μέλος στο Επιμελητήριο Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας και μέλος στην Επιτροπή ΕΕΤΕ Βόρειας Ελλάδας. Μέλος στον ΣΚΕΤΚΕ και στον ΣΚΕΤΒΕ, όπου διετέλεσε ταμίας (2009-2014) και αντιπρόεδρος (2015-2017). Αποτελεί μέλος και είναι αντιπρόσωπος στην Ελλάδα, της Femin & art women association-Trabzon στην Τουρκία.

Διδάσκει αγιογραφία και ζωγραφική σε πολιτιστικά και πνευματικά κέντρα Δήμων και Ναών. Τα ζωγραφικά έργα της είναι ανθρωποκεντρικά και εκφράζουν προβληματισμούς, σκέψεις και συναισθήματα για το χθες, το σήμερα και το αύριο. Το σημαντικό μέρος του έργου της αφορά στον ξεριζωμό και την προσφυγιά. Έργα της υπάρχουν σε δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό.