Από τον Θέμη Καναρά

«Η Ιστορία της Χιονοδρομίας

στη Δράμα και του Χιονοδρομικού

Κέντρου Φαλακρού»

Ένα βιβλίο που μιλάει ανοικτά και ξεκάθαρα για το Χιονοδρομικό Κέντρο Φαλακρού και πώς φτάσαμε στο σήμερα

Του Θανάση Πολυμένη

ΣΕ ΜΙΑ ΠΟΛΥ όμορφη και καλοτυπωμένη έκδοση προχώρησε ο Δραμινός συμπολίτης μας κ. Θέμης Καναράς, η οποία αναφέρεται στη χιονοδρομία και το Χιονοδρομικό Κέντρο Φαλακρού. Ο τίτλος του βιβλίου είναι: «Η Ιστορία της Χιονοδρομίας στη Δράμα και το Χιονοδρομικό Κέντρο Φαλακρού».

Αξίζει να σημειωθεί ότι, όπως αναφέρει ο συγγραφέας του, «το βιβλίο δεν πωλείται, διατίθεται δωρεάν στους φίλους της χιονοδρομίας», ενώ η έκδοση χρηματοδοτήθηκε από την εταιρεία Raycap. Πέρα από τα σημαντικά ιστορικά στοιχεία που αναφέρονται στο βιβλίο, υπάρχουν πολύ ωραίες ιστορικές φωτογραφίες από το αρχείο του κ. Καναρά, ενώ οι νεότερες φωτογραφίες ανήκουν στον εξαιρετικό Δραμινό φωτογράφο Κώστα Βιδάκη.

Το βιβλίο προλογίζεται από τον κ. Θεόφιλο Ξανθόπουλο, βουλευτή Δράμας, ο οποίος διετέλεσε για 25 χρόνια αντιπρόεδρος του Ορειβατικού Συλλόγου Δράμας, ενώ προλογικά σημειώματα καταθέτουν επίσης και οι: Δημήτρης Γεωργούλης, τέως πρόεδρος της Ελληνικής Ομοσπονδίας Ορειβασίας και Αναρρίχησης και μέλος της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής και ο Δημοσθένης Γυρούσης τέως πρόεδρος της Ελληνικής Ομοσπονδίας Χειμερινών Αθλημάτων και μέλος της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής.

Και οι τρεις παραπάνω, χαιρετίζουν την έκδοση του συγκεκριμένου βιβλίου από τον Θέμη Καναρά και τονίζουν ότι είναι ο μοναδικός που θα μπορούσε να γράψει την ιστορία της χιονοδρομίας στη Δράμα.

Αποσπασματικά από τις πρώτες σελίδες του βιβλίου μεταφέρουμε εδώ: [Έχουν περάσει πενήντα τέσσερα χρόνια από το 1969  που το Διοικητικό Συμβούλιο του Ελληνικού Ορειβατικού Συλλόγου Δράμας έσπειρε την ιδία για τη δημιουργία ενός Χιονοδρομικού Κέντρου στο Φαλακρό.

Το έτος 1959 η Ομοσπονδία Χιονοδρομίας έστειλε στο Σύλλογο δύο ζεύγη σκι, σε μια προσπάθεια για τη διάδοση και εξάπλωση του αθλήματος, ενώ πριν από τον  πόλεμο του 1940 κάποιοι συμπολίτες έφεραν δύο τρία ζεύγη από την Ελβετία και την Αυστρία – ένα από αυτά υπάρχει ακόμα στο Χιονοδρομικό Καταφύγιο στο Φαλακρό.]

Μετά από μια μεγάλη διαδρομή μέσα στο χρόνο, σε άλλο σημείο ο κ. Καναράς αναφέρει: [Τον Νοέμβριο του 1971, αποφασίσαμε να ιδρύσουμε χιονοδρομική ομάδα, παράρτημα του συλλόγου μας, στον Βώλακα. Και μας εγκρίθηκαν δύο επιχορηγήσεις 30.000 και 40.000 δραχμών για τους αγώνες του 1971 και 1972 και για τη δημιουργία σχολής χιονοδρομίας.

Με την πάροδο των ετών, οι αγώνες του Φαλακρού άρχισαν να είναι πολύ σημαντικοί και να προκαλούν το ενδιαφέρον όλων των καλών αθλητών. Υπήρχε καλή οργάνωση, καινοτομίες και καθιερώθηκε τελετή λήξης και απονομής επάθλων στην πλατεία του Βώλακα, παρουσία όλων των πολιτικών και στρατιωτικών αρχών της Δράμας. Έτσι, οι συμμετοχές των αθλητών ξεπερνούσαν τις εξήντα κατ’ έτος.]

Σε άλλο σημείο γίνεται λόγος για το 2000, μια χρονιά κατά την οποία σηματοδοτούνται πολλά για το Φαλακρό. Γράφει ο κ. Καναράς: [Το 2000 νομάρχης Δράμας εκλέχτηκε ο Κώστας Ευμοιρίδης. Με το ανοιχτό μυαλό του αντιλήφθηκε ότι το Φαλακρό θα μπορούσε να γίνει αφετηρία ανάπτυξης για την περιοχή. Μάλιστα, ήδη είχε κτισθεί και το πρώτο ξενοδοχείο στον Βώλακα, που ονομάζεται Ε6. Τα επόμενα χρόνια με τα προγράμματα Leader κτίστηκαν ακόμα πέντε ξενοδοχεία και αρκετοί χώροι εστίασης. Έτσι, το χωριό, ενώ παλιά έμοιαζε να μην έχει καμιά προοπτική, άρχισε να γίνεται τουριστικός προορισμός ικανός να δεχτεί και να φιλοξενήσει επισκέπτες.

Ο Νομάρχης αμέσως εξασφάλισε κονδύλια από ευρωπαϊκά προγράμματα για την εγκατάσταση δύο εναέριων αναβατήρων, μιας τετραθέσιας αποσυμπλεκόμενης καρέκλας και μιας διθέσιας.

Στο μεταξύ η ιταλική εταιρεία LEITNER προχωρούσε στην κατασκευή των έργων, που είχε αναλάβει με δημοπρασία. Δυστυχώς, όμως, ο επικεφαλής επιβλέπων μηχανικός δεν είχε στοιχειώδεις γνώσεις περί χιονοδρομικών κέντρων και έγιναν άλλα αντ’ άλλων. Καταρχας, ο Σύλλογος, έχοντας καλή γνώση των συνθηκών του βουνού και ιδιαίτερα της περιοχής, και γνωρίζοντας κατά τη μελέτη για τις προτεινόμενες χωροθετήσεις, έκανε πρόταση για το πού θα έπρεπε να τοποθετηθούν οι τρεις αναβατήρες που προβλεπόταν να κατασκευαστούν.]

Τέλος, ιδιαίτερη αναφορά κάνει στις τελευταίες σελίδες του βιβλίου ο κ. Καναράς, για τα τελευταία χρόνια, μιας και το Χιονοδρομικό Κέντρο με τον καιρό [περιέπεσε σε μαρασμό, χωρίς καμία μέριμνα για το πώς θα λειτουργήσει ικανοποιητικά. Παρέμενε, βέβαια, ανοιχτό, γιατί, αν έκλεινε, θα επέφερε σε πολλούς πολιτικό και προσωπικό κόστος. Με αυτή τη μορφή πορεύθηκε για δεκαπέντε χρόνια, χωρίς σοβαρές διοικήσεις και με, κατά καιρούς, διαχειριστές που όχι μόνο δεν ήξεραν τη δουλειά, αλλά δεν είχαν φορέσει στη ζωή του σκι. Κάποια στιγμή, πάντως, έγινε αποδεκτό ότι έπρεπε να ακολουθηθεί άλλη τακτική.]

Το βιβλίο του Θ. Καναρά, είναι ένα βιβλίο, το οποίο αξίζει να είσαι στα χέρια όλων εκείνων που ενδιαφέρονται για το Φαλακρό και το Χιονοδρομικό Κέντρο.