Η Δραμινή επιστήμονας Ελένη Χατζηλάκου μιλάει στον «Π.Τ.»
Η προσφορά Δραμινής
ερευνήτριας στην έγκαιρη
διάγνωση του καρκίνου του δέρματος
► Ανέπτυξε πρωτοποριακό βιοαισθητήρα μέσω υποτροφίας από το Ίδρυμα «Έλενα Ηλιοπούλου Γιαμά»
► Ελ. Χατζηλάκου: «Ο Έλληνας ερευνητής δεν εκτιμάται εγχώρια, τόσο σε επίπεδο απολαβών όσο και γενικότερης εκτίμησης»
Του Θανάση Πολυμένη
Η ΕΛΕΝΗ Χατζηλάκου, γέννημα θρέμμα της Δράμας, σήμερα ζει στο Λονδίνο, όπου κάνει το διδακτορικό της στο Imperial College και είναι κόρη της κας. Θεσσαλονικιάς Καρατζόγλου, η οποία εκτελεί χρέη διοικήτριας του Νοσοκομείου Δράμας.
Η Ελένη Χατζηλάκου έγινε γνωστή πριν από λίγες ημέρες στο πανελλήνιο, καθώς δόθηκε στη δημοσιότητα η ερευνητική της εργασία σχετικά με την ανάπτυξη ενός πρωτοποριακού βιοαισθητήρα για την έγκαιρη διάγνωση του καρκίνου του δέρματος.
Στη μάχη αυτή κατά της ασθένειας, που είναι υπεύθυνη για το 80% των θανάτων από καρκίνο του δέρματος, έχει λάβει σημαντική υποστήριξη μέσα από υποτροφία του Ιδρύματος «Έλενα Ηλιοπούλου Γιαμά».
Σύμφωνα με όσα στοιχεία έχουν ήδη δοθεί στη δημοσιότητα, το 2040 αναμένεται αύξηση της θνησιμότητας από το μελάνωμα, την πιο επιθετική μορφή καρκίνου του δέρματος, σχεδόν κατά 50%.
Συνειδητοποιώντας η ίδια ότι η τεχνολογία είναι σημαντική για τον τομέα της υγείας, αποφάσισε να ασχοληθεί με το συγκεκριμένο θέμα, ώστε να βρει τρόπους για να βοηθήσει στη διάγνωση του καρκίνου του δέρματος, όπως δηλώνει σε συνέντευξή της στον «Π.Τ.».
Αυτό που κυρίως ήθελε η ίδια πριν ακόμα περάσει στη Σχολή της, ήταν να ασχοληθεί με ένα αντικείμενο το οποίο θα μπορεί να έχει κοινωνικό αντίκτυπο, αλλά και να συνδύαζε τη μεγάλη της αγάπη για τα μαθηματικά, τη φυσική και τη χημεία.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει επίσης η άποψή της σχετικά με τον Έλληνα ερευνητή. Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά, ναι μεν στην Ελλάδα υπάρχουν αξιόλογοι επιστήμονες, παρ’ όλα αυτά δεν υπάρχουν οι απαραίτητοι οικονομικοί πόροι και οι ανάλογες ευκαιρίες, ώστε οι άνθρωποι αυτοί να αξιοποιήσουν τις δυνατότητές τους.
Η συνέντευξη της κας Ελένης Χατζηλάκου προς τον «Π.Τ.», έγινε με τη βοήθεια του Ιδρύματος «Έλενα Ηλιοπούλου Γιαμά», το οποίο και ευχαριστούμε για την συμβολή του.
Η συνέντευξη στον «Π.Τ.»
κα. Χατζηλάκου, ως πτυχιούχος Χημικός Μηχανικός του ΑΠΘ, ποιο ήταν εκείνο το ερέθισμα το οποίο σας ώθησε κατ’ αρχάς ν’ ασχοληθείτε με το συγκεκριμένο ζήτημα; Να κατασκευάσετε δηλαδή έναν βιοαισθητήρα, μια συσκευή, η οποία θα αποτελεί ένα εργαλείο για τη διάγνωση του καρκίνου του δέρματος, μειώνοντας την ανάγκη για κλασική βιοψία.
«Ως Χημικός Μηχανικός, η επαφή μου με τη Βιοϊατρική Μηχανική κατά τη διάρκεια των σπουδών μου, με έκανε να συνειδητοποιήσω πόσο σημαντική είναι η τεχνολογία για την υγεία. Αυτή η αναγνώριση, μαζί με τα δεδομένα που δείχνουν αύξηση της θνησιμότητας από μελάνωμα, με οδήγησαν να επικεντρωθώ στο να βρω τρόπους για να βοηθήσω στη διάγνωση του καρκίνου του δέρματος».
Όταν ξεκινούσατε να σπουδάσετε Χημικός Μηχανικός στο ΑΠΘ, πώς φανταζόσασταν την επαγγελματική σας πορεία; Ποιοι ήταν οι αρχικοί σας στόχοι και πώς αποφασίσατε να φτάσετε στο Λονδίνο για το διδακτορικό σας;
«Η αλήθεια είναι ότι πριν περάσω στη σχολή είχα συνειδητοποιήσει ότι θα ήθελα να ασχοληθώ με ένα αντικείμενο το οποίο θα μπορεί να έχει κοινωνικό αντίκτυπο και θα συνδύαζε τη μεγάλη μου αγάπη για τα μαθηματικά, τη φυσική, τη χημεία, όλες τις θετικές επιστήμες με μια πιο ανθρώπινη χροιά από τη σκοπιά του μηχανικού. Οι στόχοι μου ήταν να ανταπεξέλθω όσο καλύτερα μπορούσα στις σπουδές μου και να προσπαθώ να εκπονώ πρακτικές ασκήσεις ώστε να έχω έκθεση σε πραγματικά ερευνητικά πρότζεκτ και σιγά-σιγά το ένα βήμα έφερε το άλλο.
Προς το τέλος των σπουδών μου συνειδητοποίησα ότι για τους επαγγελματικούς ρόλους που θα ήθελα να έχω στο μέλλον ένα διδακτορικό ήταν απαραίτητο, καθώς ο τομέας της βιοτεχνολογίας δεν είναι κορεσμένος και οποιαδήποτε θέση συνυπάρχει με την έρευνα, είτε στον ακαδημαϊκό είτε στον βιομηχανικό χώρο».
Μια επιστήμονας όπως εσείς, θα μπορούσατε να προχωρήσετε σε μια παρόμοια έρευνα στην Ελλάδα; Ποια είναι η θέση του ερευνητή σήμερα στην Ελλάδα και ποια στο εξωτερικό;
«Ο τομέας της βιοτεχνολογίας και πιο εξειδικευμένα της βιοϊατρικής μηχανικής για ανάπτυξη διαγνωστικών μεθόδων δεν είναι τόσο ανεπτυγμένος στην Ελλάδα, δυστυχώς. Υπάρχουν ερευνητικά group, αλλά δεν υπάρχει ανεπτυγμένη βιομηχανία. Γίνονται πολύ αξιόλογες προσπάθειες στην Ελλάδα. Απλώς νομίζω ότι ο Έλληνας ερευνητής δεν εκτιμάται τόσο εγχώρια, τόσο σε επίπεδο απολαβών όσο και γενικότερης εκτίμησης».
Συνηθίζουμε να λέμε ότι, τα καλύτερα μυαλά της Ελλάδας, τελικά ξενιτεύονται. Ποια είναι η άποψή σας για το περίφημο brain drain; Μετά το διδακτορικό σας έχετε σκοπό να γυρίσετε στην Ελλάδα;
«Δεν πιστεύω ότι τα καλύτερα μυαλά φεύγουν, απλώς κάποια καλά μυαλά όντως αναζητούν διαφορετικές ευκαιρίες στο εξωτερικό. Υπάρχουν πολλοί λαμπροί επιστήμονες σε όλους τους τομείς, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Το θέμα είναι ότι εγχώρια υπάρχει πολύ μεγάλη έλλειψη πόρων και ευκαιριών, οπότε είναι πιθανό τόσο οι ίδιοι οι ερευνητές όσο και τα πρότζεκτ να μην δύνανται να φτάσουν τις μέγιστες δυνατότητές τους. Για μένα θα ήταν λίγο δύσκολο να επιστρέψουν, καθώς το κομμάτι της βιοτεχνολογίας δεν είναι πολύ ανεπτυγμένο. Οι χώρες που οδηγούν το δρόμο είναι κυρίως η Ελβετία, η Αγγλία, οι ΗΠΑ και η Κορέα».
Πόσο σημαντική είναι η υποτροφία που λάβατε από το Ίδρυμα «Έλενα Ηλιοπούλου Γιαμά» για την υλοποίηση του βιοαισθητήρα;
«Είναι εξαιρετικά σημαντική για μένα και πραγματικά νιώθω πολύ ευγνώμων που μου δίνεται αυτή η ευκαιρία και αναγνωρίζονται οι έως τώρα κόποι μου. Μέσω αυτής θα καταφέρω να έχω ό, τι χρειάζομαι για να μπορώ να πραγματοποιήσω τα πειράματά μου. Συνεπώς όχι απλώς θα λειτουργήσει ως καταλύτης, αλλά είναι πολύ πιθανό να μην μπορούσε να ολοκληρωθεί το πρότζεκτ ειδάλλως».
Το Ίδρυμα «Έλενα Ηλιοπούλου Γιαμά»
Το μη κερδοσκοπικό ίδρυμα «Έλενα Ηλιοπούλου Γιαμά» δημιούργησε ο Σπύρος Γιαμάς το 2021 στο όνομα της συζύγου του Έλενας, η οποία πέθανε έπειτα από μάχη με τον καρκίνο του παχέος εντέρου. Στόχος του Ιδρύματος είναι να παρέχει οικονομική στήριξη σε διδακτορικούς ερευνητές που επικεντρώνονται στην έρευνα για την πρόληψη και τη θεραπεία του καρκίνου και δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα αυτοχρηματοδότησης.
