Μια πολύ ωραία εκδήλωση από την GALLERY 13 και το Σύλλογο Καρκινοπαθών Δράμας
Ο ρόλος της Τέχνης στην θεραπευτική
των ασθενών με καρκίνο
Μιλάνε στον «Π.Τ.» ο Δρ. Χρ. Εμμανουηλίδης και η jewelry artist, Σοφία Ζαράρη
Του Θανάση Πολυμένη
ΜΙΑ ΠΟΛΥ όμορφη και άκρως ενδιαφέρουσα εκδήλωση, πραγματοποιήθηκε νωρίς το βράδυ του Σαββάτου 23 Οκτωβρίου, στον εξωτερικό χώρο της GALLERY 13 στην πόλη της Δράμας, σε συνεργασία με τον Σύλλογο Καρκινοπαθών Ν. Δράμας.
Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε με αφορμή τον μήνα Οκτώβριο, ο οποίος είναι αφιερωμένος ως Μήνας Ενημέρωσης και Ευαισθητοποίησης για τον καρκίνο του μαστού, σε μια διεθνή εκστρατεία για την αφύπνιση του γυναικείου πληθυσμού και τη συγκέντρωση πόρων για έρευνα, πρόληψη, έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία της πιο συχνά εμφανιζόμενης κακοήθειας στις γυναίκες.
Στο πλαίσιο του Μήνα Πρόληψης κατά του Καρκίνου του Μαστού, ο Σύλλογος Καρκινοπαθών Δράμας και η GALLERY13, τίμησαν τον Οκτώβριο, διοργανώνοντας εκδήλωση το Σάββατο 23 Οκτωβρίου, στον χώρο της GALLERY 13. Προσκεκλημένη της εκδήλωσης, ήταν η jewelry artist, κα Σοφία Ζαράρη, η οποία έχει δημιουργήσει ένα γλυπτό έργο, το «Ρούχο της Ζωής», με στόχο την προσέγγιση της ασθένειας του καρκίνου και ό,τι κινείται γύρω από αυτήν μέσα από το πρίσμα της Τέχνης.
Στην εκδήλωση, μίλησε επίσης ο Ογκολόγος – Παθολόγος, Δρ. Χρήστος Εμμανουηλίδης, ο οποίος αναφέρθηκε στον ρόλο της Τέχνης στην θεραπευτική των ασθενών. Ο Δρ. Εμμανουηλίδης, είναι πρώην καθ. Παν Καλιφόρνιας UCLA, Διαβαλκανικό, απόφοιτος κλασικής φιλολογίας ΑΠΘ και είναι δραμινής καταγωγής.
Εμμανουηλίδης: Η ιαματική σημασία της τέχνης
Σε δηλώσεις του στον «Πρωινό Τύπο» ο κ. Εμμανουηλίδης, τονίζει ότι στην ομιλία του αναφέρθηκε στην «ιαματική σημασία της τέχνης σε κάθε νόσο, αλλά κυρίως στη νόσο του καρκίνου. Ο καρκίνος είναι ένα σοβαρό υπαρξιακό γεγονός, όταν κάποιος διαγιγνώσκεται με αυτό και δημιουργεί μια τεράστια κατάσταση άγχους, φόβου, ανεπάρκειας και γενικά πολλά αρνητικά συναισθήματα».
Όπως σημειώνει ο κ. Εμμανουηλίδης, «η τέχνη με πάρα πολλές μορφές, μπορεί να βοηθήσει τους ανθρώπους να βγάλουν από μέσα τους αυτό το συναισθηματικό φόρτο. Και αυτή η καθαρκτική λειτουργία της τέχνης βοηθάει πρώτον ώστε να αισθάνεται ο άνθρωπος καλύτερα, να συμβιβαστεί με το γεγονός της νόσους, να είναι όμως και δημιουργικός και να αναπτύξει παράλληλα πολλές ικανότητες, οι οποίες τον κάνουν αισθάνεται πολύ καλύτερα, παρά τη δυσκολία την οποία περνάει.
Οι άνθρωποι που μπορούν να εκφράζονται και να έχουν αυτή τη δημιουργική αντίδραση σε ένα τόσο σοβαρό και δυσάρεστο γεγονός, έχει αποδειχθεί από μελέτες ότι ζουν πιο καλά και η υγείας τους πηγαίνει ακόμα καλύτερα.
Στα μεγάλα κέντρα του εξωτερικού, υπάρχουν στα οποία οι άνθρωποι που κάνουν χημειοθεραπείες, συμμετέχουν σε προγράμματα τέχνης, με αποτέλεσμα να βελτιώσουν η συνολική ευεξία τους, η ψυχική και σωματική τους κατάσταση, το οποίο αντανακλά ακόμα και στη σωματική τους υγεία. Τέτοια προγράμματα δεν υπάρχουν ακόμα στην πατρίδα μας, αν και γίνονται προσπάθειες σιγά-σιγά και πρέπει κι εμείς να εντάξουμε την τέχνη ως θεραπευτικό μέσο στην συνολικότερη σφαιρική αντιμετώπιση του ανθρώπου που έχει ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας».
Ογκολογικά κέντρα γκαλερί!
Κατά την ομιλία του, ο κ. Εμμανουηλίδης έθεσε το ζήτημα της τέχνης μέσα στις Ογκολογικές κλινικές. Στο εξωτερικό υπάρχουν Ογκολογικά Κέντρα, τα οποία είναι γεμάτα πίνακες ζωγραφικής και άλλα καλλιτεχνήματα. Ερωτώμενος σχετικά, γιατί στην Ελλάδα αυτό δεν έχει προχωρήσει μέχρι σήμερα, σημειώνει:
«Το να έχεις ένα Ογκολογικό Κέντρο το οποίο να μοιάζει με γκαλερί, δημιουργεί πολύ θετικό συναίσθημα στους ανθρώπους, όχι μόνο στους ασθενείς αλλά και στους εργαζόμενους. Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι και οι εργαζόμενοι δυσκολεύονται πάρα πολύ που αντιμετωπίζουν αυτή τη νόσο. Υπάρχει το φαινόμενο ενσυναίσθησης, υποφέρουμε κι εμείς οι γιατροί μαζί με τους ασθενείς μας.
Όταν το περιβάλλον έχει αυτή την καλλιτεχνική χροιά, όταν βλέπουμε έναν ωραίο πίνακα που μας δημιουργεί μια ωραία διάθεση, όλα τα πράγματα λειτουργούν κάπως καλύτερα. Όπου υπάρχει τέχνη, η ζωή του ανθρώπου ομορφαίνει. Η τέχνη μπορεί να είναι και το γαρύφαλλο που καλλιεργείς στην αυλή σου, το κεραμικό που θα φτιάξεις, ακόμα και μια ωραία τούρτα. Όλα αυτά περιέχουν στοιχεία τέχνης, καλαισθησίας, που κάνει τη ζωή μας να έχει περισσότερο νόημα και περισσότερη ομορφιά. Είναι ποιότητα ζωής».
Πανδημία και καρκίνος
Ερωτώμενος για το ζήτημα κατά πόσο η πανδημία του κορωνοϊού επηρέασε τους καρκινοπαθείς και σε ποια στάδια, ο κ. Εμμανουηλίδης απαντά:
«Ευτυχώς δεν υπάρχουν σοβαρές αρνητικές επιδράσεις, γιατί οι θεραπείες των ασθενών με καρκίνο, συνεχίζουν κανονικά παρά την πανδημία. Αυτό όμως που απ’ ότι φαίνεται θα το βρούμε μπροστά μας, είναι ότι πάρα πολλές εξετάσεις προληπτικές, έχουν πάει πίσω. Για παράδειγμα προληπτικές εξετάσεις μαστογραφίας, γιατί πολλές γυναίκες φοβούνται να πάνε στο Νοσοκομείο να κάνουν μαστογραφία ή στο ιατρείο.
Με αποτέλεσμα να φοβόμαστε ότι θα δούμε πιο προχωρημένα στάδια καρκίνου στο μέλλον. Επίσης, έχω δει ασθενείς που είχαν ένα σύμπτωμα χρόνια που υποδηλώνει καρκίνο, αλλά φοβόντουσαν να πάνω στο γιατρό και τελικά έρχονται με μεταστάσεις από καρκίνο του εντέρου για παράδειγμα. Και αυτό γιατί δεν πήγαν στο γιατρό. Αυτό είναι ένα θέμα που θα το δούμε. Αλλά αυτοί καθ’ εαυτοί οι ασθενείς που είχαν καρκίνο, στην πανδημία αντιμετωπίστηκαν σωστά».
Ζαράρη – Το Ρούχο της Ζωής
Στον «Πρωινό Τύπο» μίλησε επίσης και η jewelry artist, κα Σοφία Ζαράρη, η δημιουργός του Ρούχου της Ζωής. Όπως μας λέει η ίδια, «η ιδέα ξεκίνησε το 2019 από την πρόσκληση του επιμελητή τεχνών βιτρινών τέχνης του ΟΤΕ στη Θεσσαλονίκη, να δημιουργήσουμε κάτι για την ημέρα πρόληψης κατά του καρκίνου του μαστού. Έτσι γεννήθηκε το Ρούχο της Ζωής».
Αναφερόμενη στο θαυμάσιο αυτό δημιούργημά της, τονίζει ότι «είναι ένα γλυπτό ωδή στη δύναμη της γυναικείας φύσης. Έχει επάνω του έντονη την παρουσία της φύσης, γιατί για εμένα η φύση είναι μεγάλος θεραπευτής. Η λογική του ρούχου είναι ότι, όταν η γυναίκα μαθαίνει ότι έχει καρκίνο, παλεύει και εντέλει τον ξεπερνά, αναγεννάτε. Αλλάζει δέρμα, αλλάζει αντιλήψεις, αλλάζει ρούχο.
Φοράει το Ρούχο της Ζωής. Συνδέεται πλέον με το φως και όχι με το σκοτάδι.
Επάνω στο έργο υπάρχουν στοιχεία που έχουν τη μορφή φυτικών μοτίβων, επηρεασμένα από τις παραδοσιακές ενδυμασίες, φτιαγμένα από μαστογραφίες. Η λογική σ’ αυτό, είναι ότι, όποια αρρώστια υπάρχει στο ρούχο, υπάρχει μέσα μας, δεν θέλουμε να τη διαγράψουμε, δεν θέλουμε να την ξεχάσουμε. Είναι πολύτιμος οδηγός, γι’ αυτή την αλλαγή, γι’ αυτή την καινούρια πορεία που παίρνουμε στη ζωή. Αυτό είναι το Ρούχο της Ζωής. Είναι αναγέννηση. Η αρρώστια και η δύναμη που έχεις για να την ξεπεράσεις, σε αναγεννά. Σε κάνει έναν άλλο άνθρωπο, βλέπεις τη ζωή με άλλα μάτια. Είναι η ελπίδα».
