Μιλάει στον «Π.Τ.» η συγγραφέας κα. Τάντα Θεοδωρίου

«Η πόρτα είναι ένας

εμβληματικός

χώρος για κάθε σπίτι …»

Το νέο βιβλίο της Τάντας Θεοδωρίδου «Πόρτα – Πόρτα στα Σοκάκια της Δράμας» παρουσιάστηκε από το Σύλλογο Καρκινοπαθών Ν. Δράμας

Του Θανάση Πολυμένη

ΤΟ ΝΕΟ βιβλίο – έβδομο στη σειρά – της Δραμινής συγγραφέως κας Τάντας Θεοδωρίδου, παρουσιάστηκε το βράδυ της Τετάρτης 16 Νοεμβρίου, στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του δημαρχείου Δράμας. Η εκδήλωση διοργανώθηκε από τον Σύλλογο Καρκινοπαθών Ν. Δράμας, με σκοπό την οικονομική του ενίσχυση από τις πωλήσεις.

Σε μια κατάμεστη από κόσμο αίθουσα, η κα. Θεοδωρίδου μίλησε για το βιβλίο της. Την εκδήλωση πλαισίωσε το μουσικό σχήμα της Δράμας «ΑΡΙΩΝ».

Για το βιβλίο της μίλησε στον «Πρωινό Τύπο» η κα. Τάντα Θεοδωρίδου, σημειώνοντας ότι το βιβλίο ουσιαστικά παρουσιάζει μια βόλτα στη Δράμα, κατά τη διάρκεια της οποίας μπορεί κανείς να περιηγηθεί, θαυμάζοντας παλιές πόρτες της πόλης. Η φωτογράφηση έγινε την περίοδο της πανδημίας, όταν όλοι έπρεπε να βγουν και να κυκλοφορήσουν με το συγκεκριμένο ωράριο που υπήρχε τότε.

Όπως επισημαίνει η κα. Θεοδωρίδου στον «Πρωινό Τύπο», «φωτογράφησα τις παλιές εξώπορτες και αυλόπορτες, άλλες είναι ανοικτές και κατοικήσιμα τα σπίτια και άλλες αλυσοδεμένες. Είναι μάλλον η Δράμα που φεύγει σιγά-σιγά. Η πόρτα είναι ένας εμβληματικός χώρος για το κάθε σπίτι, γιατί είναι η είσοδος και η έξοδος του σπιτιού, γιατί κλείνει μέσα τα μυστικά της οικογένειας, είναι ένας όμορφος χώρος που πάντα τον πρόσεχε ο κάθε ιδιοκτήτης του σπιτιού. Κι αυτό φαίνεται από τις παλιές φωτογραφίες της Δράμας, που όσοι πήγαιναν επίσκεψη σε ένα σπίτι, φωτογραφίζονταν μπροστά στην εξώπορτα».

Όπως λέει η ίδια, «το βιβλίο αυτό έγινε από την αγάπη μου για τη Δράμα και για να γίνει, δουλέψαμε μια ομάδα φίλων και έχουμε συγκεντρώσει διηγήματα, παραμύθια, θρύλους που συνοδεύουν τις εικόνες. Ακόμα περιλαμβάνονται ποιήματα από Έλληνες και ξένους ποιητές για τις πόρτες».

Ερωτώμενη για το πώς ξεκίνησε η ιδέα γι’ αυτό το βιβλίο, η κα. Θεοδωρίδου απαντά: «Η ιδέα ξεκίνησε στον καιρό της πανδημίας, τότε που είχαμε εκείνο το συγκεκριμένο ωράριο για να κυκλοφορήσουμε. Πήρα τη φωτογραφική μηχανή και έκανα βόλτες στους δρόμους και φωτογράφιζα. Οπότε, η πανδημία, μου έδωσε τις πόρτες, ως μια καλή παρέα και έχουμε αυτό το αποτέλεσμα».

Στην ερώτηση για το τι είναι το πιο ιδιαίτερο στις πόρτες αυτές, η κα. Θεοδωρίδου σημειώνει ότι, «έχουμε κάτι ιδιαίτερο, όπως τα σπίτια των πλουσίων που έχουν πιο περίτεχνες πόρτες, πιο περιποιημένες. Ενώ τα σπίτια των φτωχών που βέβαια είναι διαφορετικά. Σ’ όλο αυτό, δεν βάλαμε ούτε επάγγελμα των ιδιοκτητών ούτε κάτι άλλο».

Αναφορικά με την πιο παλαιά πόρτα, μας λέει ότι είναι μία «από το 1931 ˙ η πόρτα του εξωφύλλου. Είναι μια πολύ μικρή πόρτα σε ένα πολύ φτωχικό σπίτι και εντυπωσιάζει ότι, αυτός ο άνθρωπος εκείνη την εποχή, έχει μια τόσο ωραία πόρτα. Σήμερα η πόρτα αυτή διατηρείται ακόμα, αν και το σπίτι είναι εγκαταλελειμμένο».

Σε ερώτηση σχετικά με το ζήτημα της σχεδίασης των πορτών και πόσο αλλάζει αυτό, η συγγραφέας σημειώνει ότι «τα σχέδια γίνονται ολοένα και χειρότερα μέχρι που πλέον σήμερα δεν υπάρχει καμιά τέχνη στις πόρτες. Έχουν αλλάξει και τα υλικά, έχουμε πλέον το σίδερο, το γυαλί, το πλαστικό και καμιά ωραία τεχνοτροπία».

Κατά τον χαιρετισμό της, η πρόεδρος του Συλλόγου Καρκινοπαθών Ν. Δράμας κα. Σαραφίδου, ευχαρίστησε το πλήθος του κόσμου που παραβρέθηκε στην εκδήλωση και τόνισε ότι η διοργάνωση της εκδήλωσης ήταν μια ιδέα της κας Θεοδωρίδου, η οποία ήθελε να προσφέρει στον Σύλλογο. Ευχαρίστησε επίσης και τους Δραμινούς που με κείμενά τους πλαισίωσαν τις εικόνες αυτού του βιβλίου.

Όπως είπε μάλιστα, «όλοι έχουμε πόρτες που ανοίγουμε και κλείνουμε και πίσω απ’ αυτές, έχουμε τα δικά μας μυστικά, τους δικούς μας καημούς που μας συντροφεύουν στη ζωή».

Στη συνέχεια, η κα. Σαραφίδου αναφέρθηκε στους σκοπούς και τις δράσεις του Συλλόγου Καρκινοπαθών, ενώ ιδιαίτερο λόγο έκανε επίσης για την ανάγκη, όσο το δυνατόν γρηγορότερα, της δημιουργίας και λειτουργίας του Ογκολογικού Τμήματος στο Νοσοκομείο Δράμας και την πρόσληψη Ογκολόγων. Τόνισε μάλιστα ιδιαίτερα, ότι, όταν το Ογκολογικό είναι έτοιμο να λειτουργήσει, ο Σύλλογος Καρκινοπαθών θα προσφέρει δύο πολυθρόνες για τις χημειοθεραπείες.