Σχετικά με τη Συμφωνία
Μύλλερ – Βουλγάρων
18.10. 1944 στη Σόφια
του Βασίλη Γ. Χατζηθεοδωρίδη
Ποτέ η Ιστορία δεν είναι και δεν πρέπει να είναι –κατά την επικρατούσα άποψη- ούτε θέσφατο, ούτε κάτι δεδομένο και αμετάβλητο. Πρόκειται για ανθρώπινο προϊόν, προερχόμενο: από άμεση παρατήρηση ή αργότερα από διήγηση, από επεξεργασία και καταγραφή ευρημάτων και κειμένων. Πρόκειται για γεγονός δυναμικό που μοιάζει με έργο που δεν τελειώνει ποτέ και όταν ακόμη παρέχει εικόνα τελειότητας.
Απόδειξη, η σημερινή επετειακή αναγκαιότητα για καταγραφή και επεξεργασία από την αρχή της ιστορίας της Επανάστασης των Ελλήνων του 1821, με τη συμπλήρωση 200 ετών από την έναρξή της.
Ενώ έχουν γραφεί χιλιάδες βιβλία για το θέμα αυτό, συνεχίζουν να μας απασχολούν τα γεγονότα που σχετίζονται με τις προθέσεις των ηγεσιών των μεγάλων δυνάμεων της εποχής, τη γεωγραφική και γεωστρατηγική πραγματικότητα στον βαλκανικό και τον ευρύτερο ευρωπαϊκό χώρο, την οικονομική κατάσταση των Ελλήνων και των λαών της εποχής με τους οποίους ζουν, την πολεμική ισχύ των κρατών, την πνευματική και πολιτιστική ζωή των Ελλήνων και των λαών του γνωστού τότε κόσμου και τόσα άλλα στοιχεία και παράγοντες των οποίων η συμβολή και η τυχόν δυνατότητα επηρεασμού λίγο ή πολύ, θετικά ή αρνητικά του τελικού σκοπού της επανάστασης, δεν είχε εκτιμηθεί ή προσμετρηθεί η διάρκεια των διακοσίων ετών.
Εκείνο που δεν θα καταφέρουν να αποφύγουν οι άνθρωποι που γράφουν την ιστορία είναι το ατομικό ή κοινωνικό συμφέρων που εμφανίζεται με την μορφή σκοπιμότητας. Δηλαδή ποιον τελικά θα ευνοήσει ή θα ζημιώσει η ιστορία ως ανθρώπινο προϊόν.
Στη διαδικασία αυτή υποτάχθηκε και η λεγόμενη συμφωνία Μύλλερ –Βουλγάρων, η γνωστή και ως Συμφωνία Μύλλερ-Σιράκωφ της 18ης Οκτωβρίου 1944. Η σκοπιμότητα έγκειται στην επιμονή του ΚΚΕ να την αποκαλεί «Συμφωνία Αντών Τσαούς –Σιράκωφ», παρά το γεγονός ότι ο Αντών Ταούς (Αντώνης Φωστηρίδης) δεν βρισκόταν τότε εδώ αλλά στην Αθήνα από τις 13 Νοεμβρίου 1944. Ο ίδιος γράφει στο βιβλίο του «Εθνική Αντίστασις κατά της βουλγαρικής κατοχής 1941-1945», Θεσσαλονίκη 1959, σελ. 251: «…όλως απροόπτως την 13ην Νοεμβρίου (1944) ο ήδη εν Αθήναις ευρισκόμενος αρχηγός της κυβερνητικής αντιπροσωπείας και Υπουργός των Στρατιωτικών της τότε κυβερνήσεως κ. Λάμπρος Λαμπριανίδης καλεί επειγόντως τον Γενικόν Αρχηγόν του εθνικού αγώνος κ. Αντώνιον Φωστηρίδην να μεταβεί αμέσως εις Αθήνας, ίνα παρευρεθή εις σύσκεψιν μετά του Αρχηγού των εν Ελλάδι Βρετανικών Δυνάμεων Στρατηγού κ. Σκόμπυ και του Στρατηγού κ. Ζέρβα».
Το κείμενο που ακολουθεί βρίσκεται στην αρχή του «μητρώου ανταρτών του «Αρχηγείου Κατασκοπίας και Προπαγάνδας» και γράφτηκε το 1946 από τον Παναγιώτη Θεοδοσίου Παπαδόπουλο, αρχηγό κατασκοπίας και αντιβουλγαρικής προπαγάνδας των ΕΑΟ-ΕΣΕΑ Ανατολικής Μακεδονίας-Θράκης. Στον σχετικό τόμο αρχείου καταγράφονται τα ονόματα 1065 αγωνιστών και αγωνιστριών Εθνικής Αντίστασης. Η δε στήλη κάθε αγωνιστή περιλαμβάνει στο Μητρώο: το επώνυμο, το όνομα, το όνομα πατέρα, το έτος γέννησης, τον τόπο καταγωγής, τον τόπο διαμονής, την οικογενειακή κατάσταση, το επάγγελμα, τις γραμματικές γνώσεις, την στρατιωτική κλάση και την υπηρεσία της/του αγωνιστή στις ανταρτικές ομάδες.
Τα σχετικά Αρχεία των Εθνικών Οργανώσεων Ελλήνων Ανταρτών στην Ανατολική Μακεδονία-Θράκη αποτελούν ψηφιοποιημένο περιουσιακό στοιχείο των Γενικών Αρχείων του Κράτους, της Περιφερειακής Ενότητας Δράμας και στεγάζονται στο κτίριο του Διοικητηρίου, οδός 1ης Ιουλίου 1, Γραφείο 510, στη Δράμα.
Περιλαμβάνουν εννιά τόμους μητρώων των ανταρτών των ισάριθμων αρχηγείων που στο καθένα φιλοξενούνται τα ονόματα και τα στοιχεία 650 έως 1800 αγωνιστριών και αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης στην Ανατολική Μακεδονία-Θράκη περιόδου 1941-1945.
Αθήνα, Δεκέμβριος 2021
