Το τσάμπα, η προσφορά, το δωρεάν!
Γράφει ο Θανάσης Πολυμένης
ΠΟΛΛΕΣ φορές έχουμε γίνει κι εμείς μάρτυρες εδώ, σε μια κατάσταση η οποία έχει πλέον καταντήσει σχεδόν επικίνδυνη: τράπεζες και δημόσιοι οργανισμοί, ζητούν τη δωρεάν αποστολή της εφημερίδας, ειδάλλως κόβουν τη συνδρομή τους. Κάποιοι θεωρούν ότι οι επαρχιακές και τοπικές εφημερίδες, είναι υποχρεωμένες να στέλνουν δωρεάν το καθημερινό φύλλο τους σε υπηρεσίες, που αν μη τι άλλο, έχουν να πληρώσουν! Διάφορες δημόσιες υπηρεσίες, τράπεζες με τα υποκαταστήματά τους, και άλλοι. Δεν μιλάω για τους απλούς πολίτες, που αναλόγως των δυνατοτήτων τους, στηρίζουν όσο περισσότερο μπορούν!
Αφορμή γι’ αυτό το σχόλιο σήμερα, παίρνω από μια επιστολή που διάβαζα στο διαδίκτυο, που εκδότη των εκδόσεων ΑΓΡΑ Σταύρου Πετσόπουλου, ο οποίος διαμαρτύρεται εντόνως, ότι διάφοροι και κυρίως Δημόσιες Βιβλιοθήκες ή άλλοι, ζητούν τη δωρεάν προσφορά των βιβλίων που εκδίδουν. Σε κάποιο σημείο ο κ. Πετσόπουλος σημειώνει: «Για κάποιον ανεξερεύνητο αλλά βαθύτατο λόγο, από το απώτατο παρελθόν –και δεν ευθύνεται η κρίση για αυτό– το βιβλίο στην Ελλάδα είναι το μόνο προϊόν που θεωρείται ότι μπορεί να ζητείται από το κράτος, τα ιδρύματα και άλλους φορείς δωρεάν. Δηλαδή, οι παραγωγοί του βιβλίου δεν πληρώνουν στοιχειοθεσίες, μεταφράσεις, χαρτί, εργαστήρια, διορθωτές, επιμελητές, βιβλιοδέτες, υπαλλήλους, λογιστές, διανομείς, δικαιώματα, ενοίκια, τηλέφωνο, ΙΚΑ, ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ κ.ά.; Δεν φορολογούνται; Δεν πληρώνουν ΦΠΑ;»
Σε άλλο σημείο γράφει: «Στην Ελλάδα η πνευματική εργασία πάντα περιφρονείται ως τέτοια και ζητείται να αποκτηθεί δωρεάν από τους φορείς, από τα σχολεία και από τις βιβλιοθήκες, κυρίως όμως οι τελευταίες θα έπρεπε ακριβώς να μην απαξιώνουν το πνευματικό έργο των δημιουργών ούτε και την υλοποίησή του υπό μορφή βιβλίου από τους εκδότες». Η λογική είναι απλή: γιατί δεν ζητάς από τον υδραυλικό ποτέ να εργαστεί δωρεάν για σένα; Γιατί κάποιος μαραγκός δεν σου κάνει δωρεάν τη βιβλιοθήκη σου;
Όσον αφορά τις εφημερίδες, βλέπουμε συχνά φαινόμενα, οι Δήμοι να καθορίζουν το ποσό που θα πληρώσουν για μια ετήσια συνδρομή και να μην συμμορφώνονται με το πραγματικό ποσό που κοστίζει μια τοπική εφημερίδα. Έτσι, λαμβάνουν αποφάσεις περίεργες, που μπορεί ακόμα και να καταλήξουν με διαφορετικά ποσά σε δύο καθημερινές τοπικές εφημερίδες του ίδιου νομού!
Όλη αυτή η πρακτική, οδήγησε χρόνια τώρα και όχι εξαιτίας της κρίσης μόνο, το βιβλίο και τις εφημερίδες σε μια απαξιωτική στάση γενικότερα, η οποία δεν μπορεί να αλλάξει και τόσο εύκολα. Η στάση αυτή σήμερα, συνεχίζεται από τις ίδιες τις κυβερνήσεις, το ίδιο το κράτος, που δεν μπόρεσαν ή δεν θέλησαν για διαφόρους λόγους, να στηρίξουν όλα αυτά τα ζητήματα.
Σήμερα, η κατάσταση στις εφημερίδες ολοένα και χειροτερεύει, όχι τόσο κυρίως της εξέλιξης της τεχνολογίας και της ταχύτητας που ταξιδεύει η πληροφορίες μέσω του ίντερνετ, αλλά κυρίως γιατί η ίδια η κυβέρνηση έχει κηρύξει πόλεμο εναντίον τους. Είναι ολοφάνερο το μίσος της σημερινής κυβέρνησης εναντίον του Τύπου όλων των ειδών, καθώς δεν ενδιαφέρεται να προσφέρει καμιά απολύτως χείρα βοηθείας… όχι γιατί το κράτος δεν έχει ή δεν μπορεί, αλλά γιατί δεν ενδιαφέρεται. Και στέλνει προς μαρασμό έναν μεγάλο κλάδο εργαζομένων της χώρας!
Από την άλλη όμως πλευρά, κοιτάξτε λογική για να μπορέσουν να κρατήσουν τις ψήφους τους: ετοιμάζονται να εξαγοράσουν όλα τα στεγαστικά δάνεια των στρατιωτικών – γιατί να μην τον ψηφίσουν μετά δηλαδή; – ενώ απ’ ότι φαίνεται, σκέφτονται να επεκτείνουν το μέτρο και σε άλλους φορείς του Δημοσίου! Η ρύθμιση θα αφορά και τους απόστρατους!
Παρ’ όλα αυτά όμως, αν δεν είσαι στρατιωτικός και αν δεν είσαι δημόσιος υπάλληλος… τότε στον Καιάδα! Και έτσι, διαιρούν πάραυτα τον ελληνικό λαό… Αλλά βέβαια, το θέμα είναι ότι η κριτική τους τρομάζει και γι’ αυτό το λόγο δεν ενδιαφέρονται για τον τύπο!
